Τετάρτη 29 Απριλίου 2015

Τα έλεγα και τα έγραφα.



Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε μια από τις πλέον κρίσιμες στιγμές της ιστορία της. Μια Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία υποτίθεται ότι είμαστε εταίροι, μας έχει γυρίσει τις πλάτες και όχι μόνο δεν μας αφήνει να προχωρήσουμε αλλά μας απειλεί με πολλά. Τι να φταίει;
Ο λαός της Ελλάδας περιμένει. Περιμένει πάνω από τρεις μήνες τώρα να δει πράξη όλα αυτά που προεκλογικά του υπόσχονταν αυτοί που σήμερα κυβερνούν την χώρα. Θα σκίσουμε τα μνημόνια, θα διώξουμε την Τρόικα, θα τους κάνουμε να χορέψουν πεντοζάλη.
Απ΄όλα αυτά πετύχαμε να έχουμε δυο Τρόϊκες. Να περιμένουμε και να βασιζόμαστε σε ένα ακόμη μνημόνιο για να σωθούμε και να είμαστε έτοιμοι να χορέψουμε εμείς το χορό του Ζαλόγγου. Και ήδη το πρώτο βήμα του χορού έγινε υποχωρώντας στις απαιτήσεις των εταίρων ζητώντας να φύγει ο Βαρουφάκης. Και μην πει κανείς ότι δεν το απαίτησαν γιατί θα λέει ψέματα ή θα έχει τέλεια άγνοια του τι συμβαίνει.
Επίσημα το εδήλωσε ο πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάϊσελμπλουμ.
Πλέον από τρεις μήνες τώρα η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε ούτε ένα βλέμμα να ρίξει στον λαό της χώρας που κυβερνάει. Απλά γιατί δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί με τα εσωτερικά της Ελλάδας. Όλα και όλοι παλεύουν στις Βρυξέλλες να σώσουν ό, τι μπορεί να σωθεί. Κι΄όμως όλα αυτά θα έπρεπε να τα περιμένουν.
Στις 21 Ιανουαρίου, τέσσερις μέρες πριν από τις εκλογές, σε μια ανάρτησή μου με τίτλο “Πως φτάσαμε μέχρις εδώ;” έγραφα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ παρ΄όλες τις προεκλογικές υποσχέσεις και τα προοδευτικά του προγράμματα γνωρίζει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα του επιτρέψει να κάμει βήματα δικά το αλλά θα τον υποχρεώσει να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις και υποδείξεις της αφού η Ελλάδα έχει υπογράψει συμφωνίες οι οποίες πρέπει απαραιτήτως να συνεχιστούν με οποιαδήποτε κυβέρνηση προκύψει από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Πιθανό στραβοπάτημα του ΣΥΡΙΖΑ μοιραία θα οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή.
Όπως ήταν επόμενο κάποιοι από τους αναγνώστες είχαν τις αντιρρήσεις τους. Απλά οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να δουν λίγο πιο μπροστά. Δικαιολογημένα αφού εδιακατέχοντο από ένα άκρατο ενθουσιασμό, που με την ψήφο τους απήλλαξαν την Ελλάδα από αυτούς που για σαράντα χρόνια την κακοποιούσαν. Σωστό αλλά τώρα όμως τι μπορεί να γίνει;
Η Ελλάδα δεν διαθέτει διόλου χρήμα όχι μόνο για τις δανειακές της υποχρεώσεις προς τους πιστωτές αλλά ακόμη και για την πληρωμή μισθών και συντάξεων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση με την τακτική των παρατάσεων των προθεσμιών κατάφερε να οδηγήσει την Ελλάδα σε οικονομική απραξία. Τα ταμεία έχουν αδειάσει τελείως.  Οι εταίροι από την άλλη θέτουν χρονικά όρια μέσα στα οποία η Ελλάδα θα πρέπει να πάρει κάποιες αποφάσεις που θα σημαδέψουν το μέλλον της χώρας. Ο εσωτερικός δανεισμός, που προς στιγμή φάνηκε να είναι μια κάποια λύση, βρέθηκε μπρος σε πολλές και δυναμικές αντιδράσεις. Όμως κι΄αυτη η κίνηση δεν έδειξε να λύνει τα τόσα πολλά προβλήματα. Ο πρόεδρος του Eurogroup Ντάϊσελμπλουμ είπε σε τηλεοπτική του συνέντευξη. Η Έλλάδα έπαιξε και έχασε. Θέλω να πιστεύω ότι κάνει λάθος ο πρόεδρος του Eurogroup και το παιγνίδι δεν τελείωσε ακόμη.
Συμπερασματικά σαν μόνη λύση απομένει μια κάποια συμφωνία μ΄αυτούς που κρατούν την άκρη της θηλιάς που είναι περασμένη στο λαιμό της Ελλαδας. Και όλα δείχνουν ότι προς τα εκεί βαδίζουμε. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μιλάει για προσφυγή σε δημοψήφισμα αν η Ελλάδα πιεσθεί από τους δανειστές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή είναι μια λύση να απαλλαγεί ο ίδιος και η κυβέρνησή του από τις ευθύνες και να τις φορτώσει στον ελληνικό λαό.
Βέβαια υπάρχει και η εσωκομματική αντιπολίτευση με τον Λαφαζάνη να επιμένει για επιστροφή στην δραχμή. Άραγε καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτό; Έτσι λοιπόν οι προεκλογικές υποσχέσεις θα αποδειχτεί ότι δεν θα μπορέσουν ποτέ να γίνουν έργο.
Αυτά έβλεπα, αυτά έγραφα, αυτά έλεγα για να συγκεντρώσω πάνω μου κάποια πυρά ανθρώπων που δεν μπορούσαν να δουν λίγο πιο μπροστά. Δεν με ενοχλεί. Ας προσπαθήσουν να δουν την αλήθεια. 


Παρασκευή 24 Απριλίου 2015

Ο Ι Α Ν Τ Ι Θ Ε Τ Ο Ι


Φίλες και φίλοι. 
Επιτρέψτε μου να σας παρουσιάσω μια κριτική για το βιβλίο μου.

Ένα ιστορικό μυθιστόρημα του Διονύση Ε. Κονταρίνη.

Γράφει ο Δημήτρης Φρεζούλης, αρχισυντάκτης της εφημερίδας ΑΛΗΘΕΙΑ Χίου.

Με τον όρο Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949 εννοούμε την περίοδο ενόπλων συγκρούσεων που πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα μεταξύ του Ελληνικού Εθνικού Στρατού και των ανταρτικών δυνάμεων του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας που ήταν υπό τον έλεγχο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.
Tυπικά μπορεί ο Εμφύλιος να διήρκεσε από τον Μάρτιο του 1946 έως τον Αύγουστο του 1949, όμως ουσιαστικά είχε ξεκινήσει από το ματωμένο Δεκέμβρη του ‘ 44. Κείνο τον Δεκέμβρη που ο λαός της Αθήνας κατέβηκε  στο Σύνταγμα σε μια ειρηνική διαδήλωση ενάντια στα συμφέροντα της ξένης και ντόπιας αντίδρασης. Αυτή η διαδήλωση βάφτηκε με αίμα. Τριάντα νεκροί  και πάνω από 100 τραυματίες. Για να ακολουθήσουν δύο χρόνια μέχρι την  30 Μαρτίου του 1946 με εκατοντάδες εκτελέσεις σε όλη την Ελλάδα.
Μεσολάβησε, φυσικά, η ταπεινωτική συμφωνία της Βάρκιζας, όταν το  λαϊκό κίνημα, ο Δημοκρατικός Στρατός υποχρεώθηκε να καταθέσει τα όπλα και αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος.
Ο Ελληνικός Εμφύλιος θεωρείται διεθνώς ως η πρώτη πράξη του ψυχρού πόλεμου στη μεταπολεμική ιστορία και ήταν η πολεμική σύγκρουση με τις μεγαλύτερες απώλειες που γνώρισε η χώρα από το 1830 έως σήμερα.
Σε αυτά τα τραγικά χρόνια του Εμφύλιου μας μεταφέρει ο Διονύσης Κονταρίνης με το βιβλίο του «Οι Αντίθετοι» που είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα και που παραπέμπει στο τέλος του αδελφοκτόνου πολέμου. Ένα μυθιστόρημα μέσα από το οποίο ξεδιπλώνονται με μοναδικό τρόπο οι αιτίες και αφορμές που τον προκάλεσαν, αλλά και η εξέλιξή του. Με μαεστρία, οφείλουμε να ομολογήσουμε, καθώς ο συγγραφέας με γλαφυρότητα βάζει την ιστορία εκείνων των χρόνων στα χείλη των πρωταγωνιστών του βιβλίου. Των χρόνων εκείνων όπου πατέρας σκότωνε το παιδί, αδερφός τον αδερφό και φίλος τον φίλο. Σε έναν Εμφύλιο που μπορεί να χαρακτηριστεί άφοβα και ως «η μεγαλύτερη κατάρα που μπορεί να δώσει ο Θεός σε μια χώρα». Και όπως σημειώνει ο συγγραφέας, «αν για τον πόλεμο λες «γιατί;», για τον Εμφύλιο τι θα πεις; Πού σταματάει η φρίκη και πού αρχίζει η λογική; Στα χρόνια εκείνα που σημάδεψαν τη χώρα και τους ανθρώπους της και για τις επόμενες περιόδους της ζωής τους. Που σημάδεψαν την πατρίδα με τα βαριά σημάδια που της άφησαν και που, δυστυχώς, έκαναν πολλά χρόνια να ξεπεραστούν. Με φοβερές συνέπειες για όλους όσοι είχαν στιγματιστεί με τη «ρετσινιά» του κομμουνιστή. Όχι μόνο οι ίδιοι αλλά και τα παιδιά τους και οι κοντινοί και μακρινοί συγγενείς τους. Άλλοι εκτελέστηκαν, άλλοι φυλακίστηκαν, άλλοι εξορίστηκαν, άλλους τους τρέλαναν. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και πόσα άλλα εμπόδια έμπαιναν στην καθημερινότητα μιας μεγάλης μερίδας του πληθυσμού;
Και βέβαια ο Εμφύλιος ήταν μέσα στα σχέδια των «φίλων» και τον είχαν σχεδιάσει οι «προστάτες» μας, αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου, γιατί δεν μπορούσαν να αποδεχτούν ότι δεν θα έκαναν πια κουμάντο, καθώς η Αντίσταση, που είχε αγκαλιάσει ολόκληρη την Ελλάδα, ήταν η ελπίδα για τη λευτεριά της πατρίδας. Και από κατακτητές και από σωτήρες. Και από συμμάχους στους οποίους κάποιοι δικοί μας άνθρωποι ξεπούλησαν ό, τι ιερό και όσιο είχαμε. Την ελευθερία και την ανεξαρτησία μας. Και τελικά μας τους κάθισαν στο σβέρκο για πάρα πολλά χρόνια αργότερα.
«Οι Αντίθετοι», όπως μπορεί να καταλάβει καθένας, έχουν ως πρωταγωνιστές δύο μαχητές, οι οποίοι όμως ανήκουν στα δύο διαφορετικά, αντίθετα, στρατόπεδα, εξ ου και ο τίτλος του βιβλίου. Ο Φώτης είναι ενταγμένος στον εθνικό, λεγόμενο, στρατό και ο Λευτέρης στον αντίστοιχο αποκαλούμενο δημοκρατικό. Δυο νέοι άνθρωποι που συναντιούνται εντελώς τυχαία, μετά από μια μάχη καθώς ο ένας βρέθηκε αποκομμένος από το τάγμα του ενώ είχε χτυπήσει στο κεφάλι και ο άλλος εγκαταλειμμένος από τους δικούς του με τραυματισμένο το πόδι του. Δύο άνθρωποι που μετά την πρώτη συνάντησή τους θα μπορούσαν να ακολουθήσουν ο καθένας το δικό του δρόμο. Όμως κάτι τους έκανε να δουν ο ένας τον άλλον με συμπάθεια που στο τέλος μετατράπηκε σε αλληλεγγύη και αγάπη. Δυο άνθρωποι γεννημένοι στα ίδια χώματα, που αφότου βρέθηκαν τετ- α- τετ, μετά τις πρώτες αναγνωριστικές κινήσεις, κανείς δε σήκωσε το όπλο του να πυροβολήσει τον άλλον. Γιατί, όπως τους είπε ένας γέρος– παπάς αργότερα: «Το αίμα σας ήτανε που σας φώναξε όχι μωρέ αδέρφια, μη σκοτωνόσαστε».
Η όποια αρχική επιφύλαξη, ιδιαίτερα του Φώτη, γρήγορα εξαφανίζεται από το συντροφικό και ανθρώπινο λόγο του Λευτέρη, που μπορεί να μη ξέρει γράμματα, μπορεί να μεγάλωσε πάνω στα κατσάβραχα, αλλά κρύβει μέσα του μια ζεστασιά και γλυκύτητα για το συνάνθρωπό του. Συναισθήματα που προέρχονται βέβαια από το γεγονός ότι είναι κομμουνιστής.
Η αρχική, δικαιολογημένη εν πολλοίς, καχυποψία σιγά- σιγά διαδέχεται από την εμπιστοσύνη και την αγάπη που μπορούν να χτίσουν ανάμεσά τους οι άνθρωποι και από άγρια θηρία να μετατραπούν σε φίλους και αδελφούς. Και, πραγματικά, σε εντυπωσιάζουν τα επιχειρήματα του Λευτέρη που πολλές φορές αφήνουν άναυδο και άφωνο τον Φώτη. Και τα οποία, σιγά- σιγά, μαλακώνουν και την καρδιά του Φώτη που ναι μεν δεν είναι σκληρή, όμως εκείνοι που τον έστειλαν να πολεμήσει πάνω στα άγρια Βουνά του Γράμμου, κάπως αλλιώς του είχαν περιγράψει τους κομμουνιστές.
Μεγάλες ψυχές και τα δύο παλικάρια στάθηκαν αντιμέτωποι σε έναν πόλεμο που τον επέβαλαν οι ξένοι για τα δικά τους συμφέροντα και για τα αντίστοιχα της καθεστηκυίας τάξης. Και βρέθηκαν αντιμέτωποι, όπως και τόσοι άλλοι των οποίων τα άψυχα κορμιά σπάρθηκαν, κυρίως, στα βουνά της Μακεδονίας. Ο Λευτέρης, πολύ πιο συνειδητοποιημένος από τον Φώτη, καθώς είχε παλέψει και μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ, όταν βροντούσε ο Ολυμπος και άστραφτε η Γκιώνα για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά. Ο Φώτης πιο συγκρατημένος , αφού παρά το ότι βρέθηκε στα βουνά, δεν ήξερε και για ποιο λόγο πολεμά. Επιδεκτικός όμως στα μηνύματα που αργά- αργά του μετέδιδε ο Λευτέρης. Και, πραγματικά, το βιβλίο είναι γεμάτο από πανανθρώπινα δημοκρατικά μηνύματα. Σε κάθε γραμμή, σε κάθε σελίδα του.
Ο Διονύσης Κονταρίνης, γνωστός από παλιά, αφιερώνει το βιβλίο του αυτό «στις χιλιάδες των νεκρών του Εθνικού στρατού, που ήσαν Έλληνες. Στις χιλιάδες των νεκρών του Δημοκρατικού στρατού που κι αυτοί ήταν Έλληνες. Για να θυμίζουν σε μας τους νεότερους, ποιοι ήσαν και είναι ακόμα «οι σύμμαχοί μας», «οι φίλοι μας», «οι σωτήρες μας»…
Η αλήθεια είναι ότι για την Εθνική Αντίσταση και για τον Εμφύλιο γράφτηκαν πολλά βιβλία. Όμως «Οι Αντίθετοι» του Διονύση Κονταρίνη είναι ένα βιβλίο διαφορετικό από άποψης σύλληψης και πλοκής. Περιγράφει με εύγλωττο και ρεαλιστικό τρόπο πώς από τη μια στιγμή στην άλλη, δύο υποτιθέμενοι θανάσιμοι εχθροί μπορεί να μεταβληθούν σε συντρόφους. Όχι τόσο με την κομματική έννοια, αρχικά τουλάχιστον, όσο με την κυριολεκτική, καθώς αναπτύσσεται μεταξύ τους μια πολύ δυνατή φιλία και μια ειλικρινής αγάπη. Έχοντας ως δεδομένο, σε εκείνους τους δίσεκτους καιρούς, ότι σε όποιο στρατόπεδο και αν κατάφευγαν είχαν την θανατική καταδίκη σίγουρη, αποφασίζουν να «δραπετεύσουν». Έτσι, κυνηγημένοι, αλλά με ακλόνητη την πίστη ότι μπορούν να τα καταφέρουν, ξεκινούν ένα μακρύ οδοιπορικό πάνω στον Γράμμο με στόχο και σκοπό να φτάσουν στα σύνορα και να διαφύγουν στην Αλβανία. Ένα οδοιπορικό μαρτυρικό κάτω από αντίξοες καιρικές και όχι μόνο συνθήκες, με τις μάχες να γίνονται σε απόσταση αναπνοής, με χίλιες προφυλάξεις, με τη συμπαράσταση κάποιων απλών ανθρώπων που πίστευαν στην αδελφοσύνη και στην αλληλεγγύη. Η διαδρομή μέχρι τα σύνορα δύσβατη και επίπονη με τον Φώτη να κουβαλά τον Λευτέρη ακόμα και στους ώμους και να δίνει κουράγιο ο ένας στον άλλον για να φτάσουν στον προορισμό τους. Ένα οδοιπορικό που διανθίζεται με πολλά γεγονότα που μεσολαβούν, αλλά και είναι εξαιρετικό στην περιγραφή όχι μόνο με την καθημερινότητα που βιώνουν οι δύο πρωταγωνιστές, αλλά και της περιρρέουσας ατμόσφαιρας και του περιβάλλοντα χώρου. Μια διαδρομή που μόνο μονότονη και βαρετή ή κουραστική δεν είναι. Μια πορεία πάνω στα κατσάβραχα, στα μικρά διαλείμματα της οποίας, δίνει την ευκαιρία στον Λευτέρη να δώσει στον Φώτη να καταλάβει για ποιους λόγους οι αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού πήραν τα όπλα. Παραδεχόμενος όμως και ότι «κάναμε λάθη πολλά, πάρα πολλά. Όμως ήταν τόσο καλοστημένη η μηχανή των Άγγλων, που δεν μπορέσαμε αυτά τα λάθη να τα αποφύγουμε»… Ιδέες πανανθρώπινες τις οποίες στο τέλος όχι μόνο ενστερνίζεται ο Φώτης αλλά τις υπερασπίζεται κιόλας αγνοώντας ακόμα και τη θανατική καταδίκη.
Δεν θα σας αποκαλύψουμε το τέλος του μυθιστορήματος γιατί αξίζει τον κόπο να έχετε την αγωνία για την τελική κατάληξη του Λευτέρη και του Φώτη.
Ο Διονύσης Κονταρίνης έγραψε ένα ιστορικό μυθιστόρημα που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον σου από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα. Καλογραμμένο και καθόλου κουραστικό μας δίνει μια άλλη διάσταση του Εμφύλιου που, όπως σημειώνει ο ίδιος, «είναι η πιο μεγάλη κατάρα που μπορεί να δώσει ο θεός σε μια χώρα». Βέβαια η πλάστιγγα του συγγραφέα κλίνει αναφανδόν υπέρ του Δημοκρατικού Στρατού αφού, όπως γράφει και πάλι ο ίδιος, διάβασε και μελέτησε πολύ για να φτάσει στα συμπεράσματά του. Όλα εκείνα που έμαθε διαβάζοντας μας τα δίνει και σε εμάς να τα μάθουμε. Να τα διαβάσουμε. Και διάλεξε το δρόμο της αφήγηση Μια αφήγηση που συγκινεί, συναρπάζει κάποιες στιγμές και γίνεται κιβωτός γνώσης.
Αξίζει ένα τυπικό λεπτό σιγής στη μνήμη όλων όσοι εκείνα τα δίσεκτα και πέτρινα χρόνια, άσχετα πού ανήκαν, άφησαν την τελευταία πνοή τους όχι μόνο κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου, αλλά και για της πατρίδας την ελευθερία τα χρόνια της Κατοχής, όπως και για εκείνους που δολοφονήθηκαν από τις μετεμφυλιακές κυβερνήσεις.

Παρακαλώ περάστε και από το ιστολόγιο 
Οπωσδήποτε θα βρείτε κάτι που 
θα σας αρέσει και θα σας ενδιαφέρει.






Τετάρτη 22 Απριλίου 2015

Τι έχετε να πείτε;



Η βουλή ψήφισε το νομοσχέδιο Παρασκευόπουλου, βάσει του οποίου τίθενται σε κατ΄οίκον περιορισμό όσοι εκ των κρατουμένων παρουσιάζουν αναπηρία 80%. Φυσικά αυτό αγγίζει και τον Σάββα Ξηρό.

Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε ενώ στη βουλή ήσαν μόνο 57 βουλευτές. Μια εβδομάδα πριν, για το ίδιο θέμα, η πρόεδρος της βουλής αρνήθηκε να κηρύξει την έναρξη ενώ ήσαν 75 βουλευτές χαρακτηρίζοντας την παρουσία σαν μην απαρτία.

Τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας είχαν μια παγκόσμια απήχηση με τις ΗΠΑ να κηρύξουν τον
Χριστόδουλο Ξηρό και τον
Νίκο Μαζιώτη διεθνείς τρομοκράτες. Στην κατηγορία αυτή ήταν και ο Μπιν Λάντεν. 

Τι μπορούμε να πούμε για όλα αυτά;

Παρασκευή 17 Απριλίου 2015

Τι θα γίνει;



Άθλιες συνθήκες διαβίωσης.
Πέρασαν τρεις μήνες από τις εκλογές της 25ης του Γενάρη και ο λαός της Ελλάδας άδικα περιμένει να δει κάποια βελτίωση στις συνθήκες της ζωής του. Μάταια περιμένει να δει κάτι από όλα αυτά που προεκλογικά υπόσχονταν ο αρχηγός αλλά και όλοι οι υποψήφιοι του κόμματος, που έχει γίνει κυβέρνηση. Όμως ακόμη τίποτα δεν έχει φανεί. Αντίθετα περισσότερα προβλήματα συνωστίζονται στον ορίζοντα με κυριότερο το μεγάλο κύμα των λαθρομεταναστών που κατακλύζει τα νησιά του Αιγαίου και που οπωσδήποτε θα φέρει πολλά νέα προβλήματα στην χώρα..
Αυτήν την εικόνα παρουσιάζουν τα νησιά μας.
Κι΄αντί να βρεθεί μια κάποια λύση η υπεύθυνη υπουργός κυρία Τασία Χριστοδουλοπούλου ασχολείται με το αν πρέπει να ονομάζονται πρόσφυγες ή μετανάστες. Κι΄ακόμη να μας πει εκείνο το γελοίο “λιάζονται”οι μετανάστες στην Ομόνοια. Θαυμάστε υπουργό.
Την κυρία υπουργό ουδόλως την απασχολεί το μέλλον. Απλούστατα διότι δεν έχει την ικανότητα να δει το μέλλον. Και δεν είναι μόνο αυτή. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν αναλάβει τις υπουργικές αλλά και άλλες επίκαιρες θέσεις μέχρις στιγμής έχουν αποτύχει.
Η πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.
Πρώτη η Ζωή Κωνσταντοπούλου που με 235 ψήφους - ; - εξελέγη στην θέση του προέδρου της Βουλής κάνει ό,τι μπορεί για να μην λειτουργεί σωστά το ελληνικό κοινοβούλιο. Γνωστή από το παρελθόν η Ζωή, από προηγούμενες συμμετοχές της σε διάφορες επιτροπές όπου το μόνο που προσέφερε ήταν οι κόντρες με άλλους συνέδρους. Κι΄όμως βρέθηκαν 235 βουλευτές που την έφεραν στο προεδρείο της Βουλής. Άραγε να σκέφτηκαν όλοι αυτοί που την ψήφισαν
Ακολουθεί η Τασία Χριστοδουλοπούλου,της οποίας η θέση και ο τίτλος είναι Αναπληρώτρια Υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής,. Τα μέχρι στιγμής δείγματα που έχει δώσει η κυρία αυτή είναι ότι όχι μόνο δεν γνωρίζει τίποτα από το αντικείμενο που της ανέθεσαν αλλά και μάλλον δεν γνωρίζει αν ζει στην Ελλάδα ή σε άλλη χώρα, αφού το πρόγραμμα αντιμετώπισης του κύματος των λαθρομεταναστών θα στοιχίσει εκατομμύρια ευρώ, ποσόν που η Ελλάδα δεν διαθέτει.

Ένα άλλο κρίσιμο σημείο είναι ότι τους ονομάζει πρόσφυγες πολέμου και όχι μετανάστες.
Τασία Χριστοδουλοπούλου, Αναπληρώτρια Υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής.
Μα κυρία μου σ΄αυτές τις περιοχές ο πόλεμος υπάρχει εδώ και δεκαετίες. Και οι λαθρομετανάστες που έφταναν στην Ελλάδα κάθε χρόνο δεν ξεπερνούσαν τις λίγες εκατοντάδες. Ξαφνικά η Ελλάδα βρέθηκε στη θέση να υποδέχεται χιλιάδες καθημερινά να τους ονομάζει “πρόσφυγες πολέμου”και να τους εφοδιάζει με νόμιμα χαρτιά για την παραμονή τους και τις μετακινήσεις τους. Και γεννάται το ερώτημα, όλοι αυτοί τώρα θυμήθηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους για να γλυτώσουν; Και είναι σίγουρη η κυρία υπουργός ότι όλοι αυτοί είναι πρόσφυγες από τη Συριά; Αποκλείει το ενδεχόμενο ανάμεσά τους να υπάρχουν τζιχαντιστές; Πάρα πολύ επιπόλαια αντιμετωπίζεται από την υπεύθυνη υπουργό ένα τόσο σοβαρό θέμα. Και κάτι ακόμα που θα πρέπει να μελετήσει η κυρία Χριστοδουλοπούλου. Τον άλλο μήνα αρχίζει η τουριστική περίοδος. Το μοναδικό εισόδημα που αυτή τη στιγμή διαθέτη η Ελλάδα. Τι θα γίνει με αυτούς που θα έλθουν να γνωρίσουν την Ελλάδα και να αφήσουν κάποια χρήματα, όταν θα χρειαστεί να βρίσκονται ανάμεσα σε αυτό το θέαμα που παρουσιάζουν σήμερα τα νησιά μας αλλά και η Αθήνα;

#......................................................   ......   ................   ...............
                                                          Από το Εθνος GR
                                                  Από την Kontranews
Πως θα κυκλοφορούν αυτοί οι τουρίστες στην Ομόνοια όπου εκατοντάδες μετανάστες είναι ξαπλωμένοι στα πεζοδρόμια. Ας επιστρατεύσει η κυβέρνηση κάποια στοιχεία λογικής και ας σκύψει με ενδιαφέρον πάνω σε αυτό το θέμα πριν να είναι αργά.
#Στη θέση αυτή είχα δημοσιεύσει, από δικό μου λάθος, μια φωτογραφία μεταναστών που ήταν από την Ιταλία. Μου έγινε γνωστό από καλές μου φίλες και έσπευσα να την αντικαταστήσω. Ζητώ πολλά συγνώμη γι΄αυτό μου το λάθος.



Σάββατο 11 Απριλίου 2015

Να τι θα πει Ελλάδα.



Ασφαλώς και θα θυμάστε – ιδιαίτερα οι κάπως ηλικιωμένοι και παλαιότεροι – εκείνο το υπέροχο τραγουδάκι των Κώστα Κιούση (στίχοι) και Γιώργη Μυρογιάννη (μουσική) με τον τίτλο ...να τι θα πει Ελλάδα. Αξέχαστο τραγουδάκι.
Λίγα πεύκα, λίγα μάρμαρα.
Βέβαια το τραγουδάκι εκείνο μιλούσε για λευκά μάρμαρα, πεύκα, θάλασσα, εκκλησάκια, αυλόπορτες με αγιόκλημα και την αθάνατη ρετσίνα.
Μιαν αυλόποστα που κρύβεται η μισή.
Αυτή και άλλα πολλά και ωραία ήταν η ζωγραφιά της Ελλάδας εκείνη την εποχή που γράφτηκε το τραγουδάκι. Να τι θα πει Ελλάδα. Άλλοι οι άνθρωποι τότε. Άλλα τα ιδανικά τους. Άλλες οι μεταξύ του σχέσεις. Και πάνω απ΄ όλα ήταν μεγάλη η αγάπη τους γι΄αυτή την πατρίδα.
Όμως άλλοι ήσαν και οι άνθρωποι που τότε πλαισίωναν τον πολιτικό χώρο της πατρίδας μας. Πολιτικοί που πάνω από όλα είχαν την Ελλάδα. Και κατάφεραν να περάσουν στην Ιστορία.
Από τότε τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ. Άλλοι άνθρωποι σήμερα που δεν τους συγκινεί το πεύκο, η θάλασσα, το αγιόκλημα, η ρετσίνα. Άλλα τα ενδιαφέροντά τους. Άλλοι και οι πολιτικοί που κυριολεκτικά έχουν καθήσει στο σβέρκο του Έλληνα.
Ελάτε να ρίξουμε λοιπόν μια ματιά στην Ελλάδα του σήμερα για να δούμε τι τραγουδάκι θα μπορούσαμε να γράψουμε.
Διαβάστε τι γίνεται.
Από την κυβέρνηση ψηφίστικε η ίδρυση Εξεταστικής Επιτροπής η οποία θα εξετάσει για το πως η χώρα έφτασε στην κρίση. Αυτοί που μας οδήγησαν στην κρίση θα ψάξουν να βρουν τα αίτια. Το φαντάζεσθε;
Ο πρωτεργάτης των μνημονίων
Ο Γιώργος Παπανδρέου κατηγορεί την κυβέρνηση ότι η Επιτροπή αυτή συστάθηκε για καλύψει τους πραγματικούς υπεύθυνους. Και φυσικά θα καλύψει και τον ίδιον σαν πρωτεργάτη των μνημονίων.
Ξέφραγο αμπέλι το κέντρο της Αθήνας. Πόλεμος αντιεξουσιαστών με τα ΜΑΤ. Καλά, ε; Ο πόλεμος αυτός έχει περάσει σε διάρκεια και τον Πελοπονησιακό.
Έκοψαν τα φρένα από το αυτοκίνητο γνωστής τηλεπαρουσιάστριας. Ίσως, λόγω κρίσης δεν είχαν χρήματα να αγοράσουν πιστόλι οι άνθρωποι.
Μεγάλη ποσότητα κρέατος και παρασκευασμάτων ακατάλληλα προς κατανάλωση εντοπίστηκαν σε εγκατάσαση εμπόρου κρέατος στο Αγρίνιο. Να βγάλει μεροκάματο ήθελε ο άνθρωπος.
Αναρχικοί έγραψαν συνθήματα στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου. Σιγά που θα σεβαστούν τα μνημεία.
Η πρόεδρος της ελληνικής βουλής. Τι να σκέφτεται άραγε; 
Σε μια έκδοση 80 σελίδων το περιοδικό της Βουλής φιλοξενεί όχι μία ούτε δύ αλλά...47 φωτογραφίες της προέδρου Ζωής Κωνσταντοπούλου. Πολύ σωστά ο Κυριάκος Μητσοτάκης επρότεινε το περιοδικό να μετονομασθεί σε Ζωή. Μια Ζωή την έχουμε που λέει και το λαϊκό άσμα και οπωσδήποτε θα γίνει ο ύμνος του ελληνικού κοινοβουλίου.
Πορνογραφικό παιδικό υλικό διαρκείας 450 ωρών βρίσκεται στα χέρια της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Το υλικό βρέθηκε στα σπίτια ενός πρώην αστυνομικού και ενός εν ενεργεία ιατρού ουρολόγου. Υπέροχοι κύριοι.
Παράνομο κέρδος 1.800.000 ευρώ φέρεται να οφελήθηκε ο Α! Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Αλέξης Μητρόπουλος. Γι΄αυτό ο άνθρωπος επέλεξε να ασχοληθεί με την πολιτική.
Η απελπισία της ανεργίας.
Ξεπέρασε το 27% η ανεργία στην Ελλάδα. Και προχωράμε για νέα ρεκόρ.
Σπείρα διαρρηκτών “θερίζει” σπίτια στα βόρεια προάστεια. Τελευταίο χτύπημα χθες την νύχτα στην Σταμάτα όταν τέσσερεις λησταί χτύπησαν μεζονέτα. Θεριεύει το έγκλημα στην Ελλάδα.
Για δεκάτη τρίτη μέρα συνεχίζεται η κατάληψη στην Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών - και θα συνεχίζεται - από ομάδα αντιεξουσιαστών που ζητούν την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ και την απελευθέρωση του Ξηρού και άλλων κρατουμένων.Και τι θα δούμε ακόμη.
Άγρια δολοφονημένοι βρέθηκαν το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης ένας τριανταπεντάχρονος άνδρας και μία 44χρονη γυναίκα μέσα στο αυτοκίνητό τους στην Σαλαμίνα. Συνηθισμένα φαινόμενα στην Ελλάδα του σήμερα.
Μετά από το μικρό αυτό δείγμα των όσων σε καθημερινή βάση συμβαίνουν στην Ελλάδα μπορώ να πω ότι το αλησμόνητο τραγουδάκι που εξυμνούσε τις ομορφιές της πατρίδας μας να τι θα πει Ελλάδα ανήκει πλέον σε κάποιο μακρυνό παρελθόν που πίσω δεν γυρίζει. Και δεν γυρίζει γιατί ντρέπεται για την κατάντια της όμορφης χώρας.. Το τραγούδι που σήμερα θα ταίριαζε στην πατρίδα μας, με κάποια άγρια παραλλαγή είναι το βρε πως καταντήσαμε. Και μη χειρότερα.

Φίλες και φίλοι.
Παρακαλώ περάστε από τα http://eftanhsa.blogspot.com (κλικ εδώ)
Να είστε σίγουροι ότι θα βρήτε κάτι ενδιαφέρον, 
κάτι που θα σας αρέσει.


Παρασκευή 3 Απριλίου 2015

Ένα μάθημα ιστορίας στον κ. Σόϊμπλε.



"Κλείσε μέσα στην ψυχή σου την Ελλάδα και θα νοιώσεις κάθε είδους μεγαλείο."
Καλημέρα σας αγαπητέ μου κ. Σόϊμπλε.
Με την καλοσύνη που σας διακρίνει και με την αγάπη που τρέφεται μέσα σας για την πατρίδα μου, τη μικρή και ένδοξη Ελλάδα, επιτρέψτε μου σήμερα να σας δώσω ένα μάθημα ιστορίας το οποίο είμαι βέβαιος ότι αγνοείτε ή μάλλον δεν θέλετε να θυμάστε.
Μεθαύριο, Δευτέρα θα είναι η 6η Απριλίου κ. Σόϊμπλε, του ενεστώτος έτους 2015. Μεγάλη μέρα. Ιστορική μέρα για μας, τους Έλληνες.
Να σας θυμίσω κάτι, που ίσως να μην γνωρίζετε. 'Οτι εβδομήντα τέσσερα χρόνια πριν, την 6η Απριλίου του 1941 η πατρίδα σας, η ένδοξη τότε Γερμανία του προγόνου σας Αδόλφου Χίτλερ, κήρυξε τον πόλεμο στην μικρή και αδύναμη Ελλάδα. Ήταν τότε που η Γερμανία του Χίτλερ είχε καταλάβει όλη την Ευρώπη και της απέμενε μόνο η μικρή μου πατρίδα. Την οποία υπολόγιζε σαν έναν απλό περίπατο. Το ίδιο και το συνεταιράκι του, ο Μουσολίνι και παρ΄ολίγον να τον πετάξουμε στη θάλασσα.
Προέλαση των Γερμανών προς τα ελληνικά σύνορα.
Ώρα 5.40 πρωινή της 6ης Απριλίου του 1941 και η 2η τεθωρακισμένη γερμανική μεραρχία προελαύνει μέσω Βουλγαρίας προς τα ελληνικά σύνορα, στην Μακεδονία και βρίσκεται μπροστά στη γραμμή των οχυρών της Ελλάδας. Μια μεγάλη φάλαγγα από μηχανοκίνητα και τεθωρακισμένα, συνοδευόμενη από μοίρες αεροπλάνων τύπου στούκας, βρέθηκε να κατευθύνεται προς το οχυρό Ρούπελ.
Άκαρπες όλες οι προσπάθειες των Γερμανών. Το οχυρό αντιστέκεται.
Μέσα στο οχυρό αυτό κ. Σόϊμπλε, μια μικρή ομάδα νεαρών Ελλήνων φρουρούσε τα σύνορα της πατρίδας μας. Εκείνα τα παιδιά δεν φορούσαν γραβάτα. Η απλή στολή τους ήταν μαυρισμένη από το μπαρούτι και γεμάτη αίματα. Κι΄έστεκαν εκεί για να φωνάξουν ένα ακόμη μεγάλο ΟΧΙ στα στρατεύματα της πατρίδας σας που ήθελαν να μας σκλαβώσουν. Μπροστά στο οχυρό σταμάτησαν εκατοντάδες μηχανοκίνητα και τεθωρακισμένα. Κι΄ένας στρατός, που με το μίσος ζωγραφισμένο στα μάτια κοιτούσε το οχυρό του Ρούπελ.
Όταν από τους υπερασπιστές του οχυρού πήραν το ΟΧΙ άρχισαν να δείχνουν τα βάρβαρα ένστικτά τους.. Όπλα, κανόνια, πολυβόλα, τανκς, αεροπλάνα άρχισαν να ξερνούν τη εγκληματική φωτιά τους πάνω στους τοίχους του οχυρού. Επί τρία μερόνυχτα, ασταμάτητα, οι συμπατριώτες σας Γερμανοί κ. Σόϊμπλε άδειαζαν πάνω στους τοίχους του οχυρού όλη την εγκληματική τους μανία. Κι΄οι λιγοστοί υπερασπιστές ανταπέδιδαν τα πυρά ταπεινώνοντας την δύναμη του Χίτλερ.
Αυτή η εικόνα επί τρεις μέρες και τρεις νύχτες έξω από το οχυρό.
Τρεις μέρες και τρεις νύχτες κράτησε η απίστευτη αντίσταση των μαχητών του οχυρού. Ο εξευτελισμός της Γερμανίας από την μικρή Ελλάδα,  κ. Σόϊμπλε, πέρασε στην ιστορία του κόσμου. Όταν μια ολόκληρη Ευρώπη γονάτιζε μπροστά στη μπότα των Γερμανών, όταν μια Γραμμή Μαζινώ έπεφτε σε εικοσιτέσσερις ώρες, μια χούφτα Έλληνες στρατιώτες έδιναν ένα ηχηρό χαστούκι στα μάγουλα του Χίτλερ. Του Χίτλερ που δεν δίστασε να πει
Η ιστορική δικαιοσύνη με υποχρεώνει να διαπιστώσω ότι από όλους τους αντιπάλους τους οποίους αντιμετωπίσαμεν ο Έλλην στρατιώτης επολέμησεν με ύψιστον ηρωισμόν και αυτοθυσίαν. Εσυνθηκολογησεν μόνον όταν η εξακολούθησης της αντιστάσεως δεν ήτο πλέον δυνατή και δεν είχε κανέναν λόγον.
Κι΄έτσι και έγινε κ. Σόϊμπλε. Μόνο όταν δεν υπήρχε κανένας λόγος αντίστασης οι ηρωικοί μαχητές του οχυρού Ρούπελ ύψωσαν τη λευκή σημαία.
Ο στρατάρχης της 12ης γερμανικής στρατιάς Von List στην ημερησία διαταγή του έλεγε.
...οι Γερμανοί στρατιώτες να μεταχειρισθούν τους Έλληνες αιχμαλώτους όπως αξίζει εις γενναίους στρατιώτες.
Οι ήρωες εξέρχονται από το οχυρό. Οι Γερμανοί έτοιμοι να παρουσιάσουν όπλα.
Την στιγμή που οι λιγοστοί υπερασπιστές του οχυρού έβγαιναν, αξύριστοι, άπλυτοι, γεμάτοι αίματα και μπαρουτοκαπνισμένοι, ένα απόσπασμα Γερμανών τους απέδιδε τιμές παρουσιάζοντας όπλα. Ήταν η επιβεβλημένη τιμή που όφειλαν σ΄αυτά τ΄αμούστακα παιδιά, που είχαν γίνει ήρωες.
Δεκαπέντε μέρες χρειάστηκαν τα στρατεύματα της πατρίδα σας, της Γερμανίας κ. Σόϊμπλε για να φτάσουν μέχρι την Αθήνα. Και τούτο διότι σε κάθε βήμα σας ένα ελληνικό τουφέκι σας σημάδευε. Την πατρίδα μας δεν θα σας την παραδίδαμε χωρίς μάχη.
Η μάχη της Κρήτης.
Και μετά ήλθε η κατάληψη της Κρήτης. Το σχέδιο ΕΡΜΗΣ όπως το αποκαλούσατε. Μια μάχη που την πληρώσατε πολύ ακριβά.
Εκεί έκαμε την πρώτη και τελευταία εμφάνισή του το επίλεκτο Σώμα των αλεξιπτωτιστών του Κουρτ Στουντέντ. ο οποίος ήθελε πάρα πολύ στην Κρήτη να κάμει το πείραμά του. Να δοκιμάσει και να αποδείξει στον Χίτλερ ότι οι αλεξιπτωτιστές του θα μπορούσαν πλέον να παίξουν κάποιον αποφασιστικό ρόλο στην εξέλιξη του πολέμου. Όμως η δόξα των Γερμανών αλεξιπτωτιστών θα άρχιζε και θα τελείωνε στην Κρήτη. Εκεί έμελλε να είναι η αρχή και το τέλος τους.. Με τα τσεκούρια και τα μαχαίρια οι Κρητικοί, άντρες γυναίκες και παιδιά, δεν άφησαν ούτε έναν να φτάσει ζωντανός στη γη. Κατά τη διάρκεια της μάχης της Κρήτης κ Σόϊμπλε, τα βάρβαρα γερμανικά στρατεύματα κατέκαυσαν ένα μεγάλο αριθμό χωριών του νησιού και μετέτρεψαν σε καπνίζοντα ερείπια τις πόλεις των Χανίων, του Ρεθύμνου και του Ηρακλείου. Αλλά και σε όλη την Ελλάδα φροντίσατε να δείξετε τα βάρβαρα ένστικτα της φυλής σας.
Έτσι αντιμετώπισαν τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές οι Κρητικοί.
Στη μάχη της Βιάνου κατεστράφει όλη η επαρχία και εκτελέστηκαν 700 αθώοι. Πέρασαν από το Δίστομο οι Γερμανοί όπου 223 άμαχοι, κυρίως γυναικόπαιδα σφαγιάστηκαν και το χωριό πυρπολήθηκε.
Φον Λε Ζουϊρ, ο σφαγέας των Καλαβρύτων.
Το πέρασμά σας από τα Καλάβρυτα στις 13 Δεκεμβρίου του 1943 άφησε 1204 εκτελεσθέντες κυρίως από τον ανδρικό πληθυσμό. Κι΄ακόμη να σας πω για το Χορτιάτη, το Κομμένο, την Κάνδανο, το Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Ένα πρόχειρο σύνολο κ. Σόϊπλε μας λέει ότι οι βάρβαροι και εγκληματίες πρόγονοί σας, στη μικρή μας πατρίδα πυρπόλησαν και ισοπέδωσαν 1750 χωριά και και κωμοπόλεις, 710 σχολεία και 807 εκκλησιές. Αυτά είναι μερικά από τα εγκλήματα στο πέρασμα των Ούνων από τη μικρή μας πατρίδα. Για τα οποία δεν δώσατε ποτέ ούτε μια δεκάρα αποζημίωση, αλλά ούτε και ποτέ ζητήσατε μια συγνώμη.
Ένας μήνας σας πήρε κ. Σόϊμπλε για να ολοκληρώσετε την κατάληψη του νησιού της Κρήτης. Κι΄όταν επί τέλους το καταφέρατε αρχίσατε να κοιτάζεται προς τη μεριά της Ρωσίας.
Είχατε ήδη προγραμματίσει το σχέδιο ΜΠΑΡΜΠΑΡΌΣΑ. Όμως κ. Σόϊμπλε η μικρή Ελλαδίτσα σας καθυστέρησε και σας άλλαξε τα σχέδια. Έτσι όταν καταφέρατε να ετοιμαστείτε για να ανηφορίσετε προς τα πάνω ο ρωσικός χειμώνας είχε ήδη ορθωθεί μπροστά σας.
Η πολιορκία του Στάλινγκραντ.
Πανέξυπνα οι Ρώσσοι σας άφησαν να φτάσετε και να πολιορκήσετε το Στάλινγκραντ. Σας άφησαν να οραματίζεστε την είσοδό σας στη Μόσχα. Ο στρατηγός χειμώνας σας περίμενε. Κι΄εκεί ήταν το τέλος κ. Σόϊμπλε για τον πόλεμο αλλά και το τέλος για την Γερμανία. Θαμένη στα χιόνια, 
στα οποία κυριολεκτικά ήταν θαμμένη η στρατιά του Φον Πάουλους, προσπαθούσε να επιβιώσει και να ξεφύγει.
Ατέλειωτες οι ουρές των Γερμανών αιχμαλώτων.
Η αντίστροφη μέτρηση για τη χώρας σας είχε αρχίσει. Και όλα αυτά κ. Σόϊμπλε σας τα δημιούργησε η μικρή Ελλάδα μ΄εκείνο το ΟΧΙ της 6ης Απριλίου του 1941.
Πιστεύω ότι μετά από αυτά που σας είπα θα σταματήσετε να μας κουνάτε το δάχτυλο. Να το κρατήσετε για τον εαυτό σας και για την πατρίδα σας. Γιατί θα πρέπει να ξέρετε κ. Σόϊμπλε ότι εμείς οι Έλληνες έχουμε μάθει να μην φοβόμαστε.-

Φίλες και φίλοι μου.
Παρακαλώ περάστε από το 
http://eftanhsa .blogspot.com
Θα δείτε κάτι πολύ όμορφο για την μεγάλη μας γιορτή του  Αγίου Πάσχα.





.