Τετάρτη 23 Απριλίου 2014



21η Απριλίου 1967.
Μια μαύρη επέτειος.

Μια αγγελία με ευχές για τους χουντικούς του Παπαδόπουλου και το έγκλημα που διέπραξαν κατά της πατρίδας μας, φιλοξένησε η εβδομαδιαία Εφημερίδα της Νέας Υόρκης  στο Πασχαλινό της τεύχος. “Με την ευκαιρία των 44 χρόνων από την 21η Απριλίου του 1967,” γράφει η συντάκτρια της αγγελίας. Κατά πως φαίνεται η κυρία αυτή δεν γνωρίζει πρόστεση και αφαίρεση, διότι τα χρόνια που πέρασαν από εκείνη την αποφράδα μέρα είναι 47 και όχι 44. Αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι η κυρία αυτή μαζί με την προσταφαίρεση αγνοεί την ιστορία. 
Να πω εδώ ότι η Εφημερίδα και το κάθε έντυπο σύμφωνα με τους νόμους περί εντύπων και ΜΜΕ, δεν έχει κανένα δικαίωμα να αρνηθεί την δημοσίευση  τέτοιου είδους αγγελιών, εφ΄όσων αυτές δεν θίγουν πρόσωπα και καταστάσεις με τον χαρακτηρισμό του εγκλήματος
Όμως η κυρία αυτή, που προς τιμή της έχει το θάρρος να αναφέρει και το όνομά της, σε τι αποβλέπει ευχόμενη χρόνια πολλά στον απανταχού ελληνισμό επ΄ευκαιρία αυτής της μαύρης επετείου; Να μας ξυπνίσει τις μαύρες μνήμες εκείνης την εποχής που γέμισαν για μια ακόμη φορά οι φυλακές, τα στρατόπεδα και τα ξερονήσια με τους Έλληνες που ήθελαν μια πατρίδα δική τους και λεύτερη;
Αγνοεί η κυρία αυτή πως και γιατί βρέθηκαν στους δρόμους της Αθήνας τα τανκς του Παττακού κείνη  τη  νύχτα της 20ης προς την 21ης τ΄Απρίλη. Αγνοεί ποίοι τους εξέλεξαν, αυτούς τους χουντικούς, ποίοι τους οργάνωσαν και τους οδήγησαν στο συχαμερό πραξικόπημα. Αγνοεί ποίοι τους κράτησαν στην ματωμένη τους εξουσία για εφτά ολόκληρα χρόνια. Αγνοεί ποιών δυνάμεων τους σκοπούς εξυπηρετούσαν. Αγνοεί ότι χρησιμοποιήθηκαν μέχρι την 20 Ιουλίου του 1974 όταν όλα ήσαν έτοιμα και έγινε η τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Αγνοεί την προνομιακή σχέση των συνομοτών συνταγματαρχών με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.
Την 21η Απριλίου του 1967 για μια ακόμη φορά το παραμύθι περί κομμουνιστικού κινδύνου της χώρας χρησιμοποιήθηκε και έπιασε. Για όποιον μελετήσει εμπεριστατωμένα την πολιτική ιστορία της Ελλάδας θα δει ότι η χώρα μας ποτέ δεν κινδύνεψε από τους κομμουνιστές. Ούτε τον Αύγουστο του 1936 που ο Μεταξάς επέβαλε τον φασισμό στην Ελλάδα. Ούτε και μετά τον Β! Παγκόσμιο πόλεμο που κάποιοι άλλοι μας οδήγησαν στον Εμφύλιο.
Δικαίωμα αναφαίραιτο της κυρίας αυτής να έχει το πολιτικό της “πιστεύω” αλλά καλό είναι να μην προκαλεί. Χιλιάδες οι οικογένειες στην Ελλάδα που πλήρωσαν με αίμα την 21 Απριλίου του 1967. Χιλιάδες οι οικογένειες στην Κύπρο που πλήρωσαν την προδοσία των Συνταγματαρχών. Και πάνω από όλα ας θυμάται ότι για σαράντα χρόνια ένα μεγάλο μέρος της Κύπρου είναι σκλαβωμένο γιατί η συμμορία του Παπαδόπουλου και του Ιωαννίδη δέχτηκαν να προδώσουν την πατρίδα τους. Ας έχει πάντα κατά νου όλα αυτά η κυρία της αγγελίας.


1 σχόλιο:

  1. Δυστυχώς αγαπητέ μου Ντένη είναι πολλοί οι νοσταλγοί της 21ης Απριλίου. Έχω ακούσει πολλές φορές από ανθρώπους, που απ αυτούς δεν το περίμενα, να λένε: "Ξανά ένας
    Παπαδόπουλος θα μας σώσει"κ.λ.π.
    Η κυρία αυτή σίγουρα έχει άγνοια,
    ας ρωτήσει αυτούς που πήγανε στην
    Μακρόνησο και στην Γυάρο να της
    πούν.Μερικοί είναι ακόμη ζωντανοί.
    Δεν βλέπεις που φθάσαμε; Nα έχουμε
    στην Ελλάδα μας ορισμένα παράσιτα,
    υμνητές των Ναζί.Αισθάνομαι αγανάκτηση και αποτροπιασμό και
    ντρέπομαι για την κατάντια μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή