Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

Ο χρόνος που φεύγει.


Όπως γίνεται συνήθως, ο κάθε χρόνος που μας αποχαιρετά μας αφήνει και πολλά που δεν θα μπορέσουμε ποτέ να ξεχάσουμε. Έτσι και τούτος που φεύγει σε λίγο. Ας δούμε κάποια από αυτά.

Στην πολιτική αλλά και κοινωνική σκηνή πρώτη θέση έχει το σκάνδαλο με πρωταγωνιστή τον Μιχάλη Λιάπη. Έναν πρώην υπουργό και διακεκριμένο μέλος της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίο συνελήφθει να οδηγεί το πολυτελές αυτοκίνητό του με πλαστές πινακίδες, χωρίς ασφάλεια και χωρίς άδεια κυκλοφορίας.
Παρ΄όλο το μέγεθος του σκανδάλου και τις αντιδράσεις των απλών κατοίκων της χώρας ο κύριος αυτός ανεχώρησε με κάποια αιθέρια ύπαρξη για την μαγευτική Μαλαισία. Όπως είπε με το θράσος που διακρίνει όλους τους πολιτικούς της πατρίδας μας, είχε ανάγκη ψυχικής εκτόνωσης. Ούτε ένα ίχνος ντροπής.

Για παθητική δωροδοκία και εκβιασμό συνελήφθει την παραμονή των Χριστουγέννων ο Χάρης Τομπούλογλου, Πρόεδρος του Νοσοκομείου Παίδων "Αγλαϊα Κυριακού."
Ακολουθώντας το δρόμο της διαφθοράς που επικρατεί στο ελληνικό δημόσιο, ο κύριος πρόεδρος δήλωσε. Όλοι τα πιάνουν. Εγώ να μην πάρω μία; Και πήρε 25.000 ευρώ προκειμένου η μειοδότρια εταιρεία να αναλάβει την διαφημιστική εργασία του νοσοκομείου.
Τελικά το ελληνικό δημόσιο έχει καταντήσει σχολή εκπαίδευσης απαταιόνων.

Στα διαζύγια ο Ομπάμα με την Μισέλ, όπως λένε κάποια σκανδαλοθηρικά έντυπα.  Η πρώτη κυρία φαίνεται ότι δεν αντέχει άλλο τα παραστρατήματα του πλανητάρχη.
Φαίνεται πως ο προεδρικός θρόνος των ΗΠΑ είναι δεμένος με σεξουαλικά σκάνδαλα. Κι΄ας μην πάμε μακρυά. Την ιστορία του έγραψε ο Μπιλ Κλίντον με την θελκτική Μόνικα και αν αποφύγαμε το διαζύγιο είναι διότι η  κυρία Χίλαρυ Κλίντον απέβλεπε και αποβλέπει την άνοδό της στην προεδρία των ΗΠΑ.
Λίγο πιο μακρυά ο αείμνηστος Τζων Κένεντυ έγραψε την δική του ιστορία με την εκρηκτική Μέριλυν Μονρόε και ιστορικό έχει μείνει το
Happy birthday Mr. President.
Όμως δεν ήταν άμοιρος κάποιων σεξουαλικών περιπετειών και ο πρώτος πρόεδρος Τζώρτζ Ουάσιγκτον. Λέτε να υπάρχει κάποιο μικρόβιο στο Οβάλ γραφείο;

Η γειτόνισσά μας, η Τουρκία φλέγεται. Τεράστιο το σκάνδαλο της διαφθοράς που αποκαλύφθηκε πρόσφατα. Φαίνεται πως οι αρπαχτές του πλούτου μιας χώρας είναι πολιτικό φαινόμενο παγκοσμίως. Υπουργοί, παιδιά υπουργών, παρατρεχάμενοι πολιτικών είναι όλοι τους μπλεγμένοι σε ένα σκάνδαλο πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Ο Ερντογάν κάνει ό,τι μπορεί για να τα σκεπάσει αφού ακόμη και αυτός ο γιός του λέγεται ότι έχει λάβει μέρος στο παιγνίδι της αρπαγής. Κι΄ο φόβος του μεγάλος διότι ξέρει πολύ καλά πιο θα είναι το τέλος του αν αφήσει να φύγει από τα χέρια του η διακυβέρνηση της χώρας.
Όμως ο λαός έχει ξεσηκωθεί με άγριες διαθέσεις. Κι΄όταν ένας λαός ξυπνήσει οι πολιτικοί θα πρέπει να τρέμουν.
Τελικά φαίνεται ότι ο καινούργιος χρόνος έχει να μας πει πάρα πολλά. Ας είμαστε έτοιμοι.


Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

Ο θάνατος των δολοφόνων


Είχα υπ΄όψη μου να απαντήσω στην ολοσέλιδη επιστολή του χρυσαυγίτη Νικ. Τζαβέλα, με τίτλο, “Μήνυμα με πολλούς αποδέκτες”, που φιλοξένησε η Εφημερίδα της Νέας Υόρκης  στις 7 Δεκεμβρίου, στην σελίδα 33.
Τα γεγονότα όμως με πρόλαβαν. Και αυτά τα γεγονότα έγιναν η απάντηση σε όλα όσα ο επιστολογράφος μας αναφέρεται.
Δεν γνωρίζω βέβαια αν ο κύριος αυτός ήταν κάποιος από αυτούς, που με την ανοχή και συνενοχή κάποιων «γνωστών αγνώστων» λέρωσαν τα γραφεία της Ομοσπονδίας με την φωτογράφισή τους δείχνοντάς μας μάλιστα μόνο τις πλάτες τους. Βέβαια για να δείξεις το πρόσωπό σου χρειάζεται θάρρος. Και που να το βρουν.
Πιστεύω πως όλοι σας αυτές τις μέρες, θα έχετε παρακολουθήσει και θα παρακολουθείτε καθημερινά  στα δελτία ειδήσεων των ελληνικών τηλεοπτικών προγραμμάτων το υλικό που έρχεται στο φως μετά από τις έρευνες σε σπίτια βουλευτών της Χρυσής Αυγής και την εγκληματική βρωμιά που αποκάλυψαν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και οι οποίοι κατασχέθηκαν.
Όλα αυτά στοιχειοθετούν μια εγκληματική οργάνωση, όπως σωστά έχει χαρακτηρισθεί αυτό το μίασμα της πατρίδας μας.
Τα πάντα που πλέον έχουν αποκαλυφθεί παραπέμπουν στη Βαϊμάρη της δεκαετία του 1930 τότε που ο Χίτλερ έκτιζε εκεί τον εγκληματικό ναζισμό, ο οποίος ναζισμός έμελλε σε λίγα χρόνια να αιματοκυλήσει την ανθρωπότητα με εκατομμύρια νεκρούς και ανεπανόρθωτες υλικές και οικονομικές καταστροφές που επέφερε ο Β! Παγκόσμιος πόλεμος σε όλο τον κόσμο.
Πάνω στα ίδια αχνάρια και ο Έλληνας φυρερίσκος, ο Μιχαλολιάκος, ξεκίνησε και είναι αλήθεια ότι κατάφερε έντεχνα να χτίσει αυτό το εγκληματικό μόρφωμα, που κάποιες ατυχείς συγκυρίες το βοήθησαν να μετατραπεί σε ναζιστικό κόμμα και να βρωμίσει το ελληνικό κοινοβούλιο. Στα ίδια χιτλερικά αχνάρια η στρατολόγηση των οπαδών, η δημιουργία των ταγμάτων εφόδου, η εκπαίδευση, αλλά ακόμη και το επέσχυντο «παιδομάζωμα». Μικρά παιδιά, που η οικονομική ανάγκη των γονιών τους, λόγω της κρίσης τους οδήγησε στο να αφήσουν τα παιδιά τους στα χέρια αυτών των εγκληματιών, οι οποίοι πάνω σ΄αυτά τα παιδιά προσπάθησαν να χτίσουν το αύριο της εγκληματικής τους οργάνωσης. Απελπισμένοι γονείς, οι οποίοι δέχτηκαν και άφησαν τα παιδιά τους στα εγκληματικά χέρια των στελεχών αυτού του μορφώματος.
Γερμενής, Παναγιώταρος, Λαγός, Μίχος, Ηλιόπουλος, Κασιδιάρης, Μπούκουρας και άλλοι των οποίων και μόνο η εμφάνιση μιλάει από μόνη της και προκαλεί τρόμο.
Μαχαιροβγάλτες και φονιάδες, τους αποκάλεσε μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο ο υπουργός Μιχάλης Χρυσοχοϊδης. Και δεν είχε άδικο. Η ειδική εκπαίδευσή τους στη χρήση των μαχαιριών αποδείχτηκε στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον εγκληματία χρυσαυγίτη Γιώργο Ρουπακιά.
Οι αναρίθμητες άγριες επιθέσεις σε όσους τους αμφισβητούν μαρτυρούν τις εγκληματικές διαθέσεις οι οποίες τους διακατέχουν. Οι εκατοντάδες φωτογραφίες με την χρήση των όπλων δείχνουν ποια είναι τα ένστικτα όλων αυτών των υποκειμένων.
Η εκδικητική τους μανία στους πάγκους των μικροπωλητών μαρτυρούν ότι μέσα τους υπάρχει μόνο το μίσος και το δηλητήριο. Η εμφάνισή τους στο Μελιγαλά και η γενική τους συμπεριφορά θύμισαν σε μας τους Γερμανούς του Χίτλερ στα χρόνια της Κατοχής της Ελλάδας. Μια κατάσταση που θέλουν να φέρουν και πάλι στην πατρίδα μας τα καθάρματα του Μιχαλολιάκου.

Όλα πλέον έχουν γίνει φανερά με αποδείξεις και ντοκουμέντα. Η Ελληνική Δικαιοσύνη έχει πάρει στα χέρια της την εγκληματική βρωμιά της Χρυσής Αυγής και θα την καθαρίσει. Όλα δείχνουν ότι το εγκληματικό αυτό μόρφωμα έχει πάρει το δρόμο προς τον τάφο, που μόνοι τους και με τις πράξεις τους έχουν ανοίξει. Σύντομα η Χρυσή Αυγή θα είναι θα είναι μια θλιβερή ανάμνηση όπως όλες οι φασιστικές δικτατορίες που τόλμησαν να φανούν πάνω στην Ελλάδα. Πάνω στην Ελλάδα που έχει γεννήσει τη Δημοκρατία. Όμως ο λαός μας δεν θα τους λησμονήσει. Γιατί οι δολοφόνοι και οι μαχαιροβγάλτες δεν ξεχνιούνται.

Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

Απ΄όλα έχει ο μπαξές.

Εθιμοτυπική επίσκεψη στο Πατριαρχείο πραγματοποίησε η Υπουργός Τουρισμού Όλγα Κεφαλογιάννη, ευρισκόμενη στην Τουρκία για λόγους υπηρεσιακούς. Τι άλλο πιο σωστό, πιο πολιτισμένο, πιο ανθρώπινο, πιο ευσεβές να βρεθεί στον Ιερό χώρο της Χριστιανοσύνης για ένα προσκύνημα και να δεχτεί τις ευχές του ηγέτη της Χριστιανικής Ορθοδοξίας. Μόνο που κάτι τέτοιες επισκέψεις και σε τέτοια πρόσωπα απαιτούν και την ανάλογη ενδυμασία. Κάτι που η κ. Υπουργός δεν το σκέφτηκε, δεν το πρόσεξε, ίσως και να μην το θέλησε. Έτσι η εμφάνισή της μπροστά στον Πατριάρχη κάθε άλλο παρά σεμνή θα πρέπει να χαρακτηρισθεί.
Η κ. Υπουργός προσκυνάει
Μ΄ένα τολμηρότατο ντεκολτέ η κ. Υπουργός στάθηκε μπρος στον Πατριάρχη. Έσκυψε ευλαβικά δίνοντας την ευκαιρία σε αποκαλύψεις του στήθους της.
Άγνωστος πως αντέδρασε ο Βαρθολομαίος και φυσικά άγνωστο πως έννοιωσε και πως αισθάνθηκε εκείνη τη στιγμή. Το βέβαιο είναι ότι το βράδυ θα έθεσε τον εαυτό του σε πολλές προσευχές και μετάνοιες. Θου Κύριε....

Θαυμάστε βουλευτή
Εν τω μεταξύ νέες τροπές έχει πάρει η υπόθεση της Χρυσής Αυγής. Ακόμη μια αναβολή δόθηκε στους τρεις κατηγορούμενους βουλευτές. Γερμενή, Μπούκουρα και Ηλιόπουλο για να απολογηθούν τον Γενάρη του 2014.
Θα πρέπει να ληφθεί υπ΄όψη ότι αυτές οι αναβολές πάρα πολλές φορές έχουν γίνει αφορμή για εκπνοής της δεκαοχτάμηνης κράτησης με αποτέλεσμα οι κατηγορούμενοι να αφήνονται ελεύθεροι.
Ο χιτλερίσκος
Αν και αυτή τη φορά καταφέρει η Δικαιοσύνη μας κάτι παρόμοιο και δούμε τους αρχιεγκληματίες Μιχαλολιάκο, Παπά, Μίχο  και υπόλοιπους ελεύθερους ανάμεσά μας τότε θα είμαστε άξιοι της τύχης μας.

Κοίτα τι πληρώνεις ελληνικέ λαέ. Ξέρετε που είναι οι βουλευτές; 
Άδεια η βουλή Βουλή των Ελλήνων κατά τη διάρκεια της συζήτησης του προϋπολογισμού του 2014. Οι πατέρες του Έθνους, που ο ελληνικός λαός τους ακριβοπληρώνει κάθε μήνα δεν θεώρησαν απαραίτητη την παρουσία τους στις κρίσιμες αυτές στιγμές για το οικονομικό μέλλον της πατρίδας μας. Εύλογα λοιπόν ο ταλαίπωρος Έλληνας φορολογούμενος αναρωτιέται.
...στο καφενείο της Βουλής και παρακολουθούν ποδοσφαιρικό αγώνα
Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια σταγόνα φιλότιμο μέσα τους; Αναρωτήθηκαν ποτέ πόση ζημιά έχει στην δύστυχη Ελλάδα αυτή η εγκληματική αδιαφορία τους για τη θέση στην οποία τους επέλεξε ο ελληνικός λαός; Αν θέλουν να προσφέρουν κάτι ας ξεκουμπιστούν να πάνε από εκεί που ήλθαν. Αυτό θα είναι ό,τι καλύτερο μπορούν να προσφέρουν.

 
Η δεκατριάχρονη Σάρα. Θύμα της ΔΕΗ
Ο θάνατος της δεκατριάχρονη Σάρας από τις αναθυμιάσεις του μαγκαλιού που είχε ανάψει στο σαλόνι του σπιτιού της για να ζεσταθεί, έκαμε το γύρο του κόσμου φορτώνοντας με μια μεγάλη ντροπή την Ελλάδα. Μια χώρα που τόσο άπονα αδιαφορεί για τα παιδιά της. Πάνω από 350 χιλιάδες οικογένειες δεν έχουν ηλεκτρικό ρεύμα.
Ένα κεράκι και λίγα λουλούδια για τη Σάρα.
Δεν έχουν τρόπο να ζεσταθούν ακίνδυνα αυτές οι χιλιάδες των οικογενειών γιατί  δεν έχουν να πληρώσουν τους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Γιατί θυσιάζουν το ηλεκτρικό προκειμένου να καταφέρουν να αγοράσουν κάτι λίγα για να φάνε. Τελικά αυτοί που καμαρώνουν ότι κυβερνάνε την χώρα μπορούν να κάμουν κάτι για τον λαό της; Υπάρχει έστω και ένας που να θελήσει να σκύψει με συμπόνια πάνω σ΄αυτό τον δυστυχισμένο λαό;


Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013

Μιζες και λαδώματα


Του Γιώργου Βάμβουκα
Καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΑΣΟΕΕ)

Η διαφθορά αποτελεί το βαρύτατο και διαχρονικά αθεράπευτο νόσημα του πολιτικού μας συστήματος, το οποίο ευθύνεται για τις χρεοκοπίες του νεώτερου ελληνικού κράτους. Ως γνωστόν, η Ελλάδα στο παρελθόν χρεοκόπησε τέσσερις φορές, και ειδικότερα, τα έτη 1827, 1843, 1893 και 1932. Η πέμπτη χρεοκοπία της χώρας συντελέστηκε την άνοιξη του 2010, με την υποταγή της πατρίδας μας και του ελληνικού λαού στις ταπεινωτικές δεσμεύσεις των μνημονίων.
Οι υπερβολικές δαπάνες εξυπηρέτησης του υπέρμετρου δημόσιου χρέους, εξανάγκασε τον Μάιο του 2010 τον πρωθυπουργό Γεώργιο Α. Παπανδρέου, να παραδεχτεί την αδυναμία της Ελλάδος, να αντεπεξέλθει στις δανειακές της υποχρεώσεις, υποτάσσοντας έτσι τη χώρα και την ελληνική κοινωνία στις εξευτελιστικές και κτηνώδεις οικονομικές πολιτικές των μνημονίων.
Από τη στήλη αυτή, θα έχουμε την ευκαιρία σε επόμενες αναλύσεις μας, να διερευνήσουμε σε βάθος τα αίτια, που προκάλεσαν την χρεοκοπία των Δημοσίων Οικονομικών ουσιαστικά το 2009, με επακόλουθη την είσοδο της ελληνικής κοινωνίας στην ατραπό των αιμοσταγών μνημονιακών πολιτικών. Ωστόσο, ένα από τα κυριότερα αίτια, που συνετέλεσαν στην πρόσφατη χρεοκοπία της Ελλάδος, είναι η διαφθορά του πολιτικού-δικομματικού κατεστημένου, που υφάνθηκε ιδίως μετά το 1980, από μια μασονία καρεκλοκένταυρων της εξουσίας και κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών. Η διαφθορά ήταν και εξακολουθεί να είναι, η αθεράπευτη πληγή του μεταπολιτευτικού ελληνικού κράτους.
Ένα διεφθαρμένο δικομματικό σύστημα (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ), το οποίο διαποτισμένο από την φατριοκρατία (εργατοπατέρες, σπουδαρχίδες καθηγητές πανεπιστημίου, μιζαδόροι επιχειρηματίες των κρατικών προμηθειών, κ.ά.), έριξε τη χώρα στον γκρεμό της χρεοκοπίας. Φυντάνια και μπουμπούκια σαν τον Παπαντωνίου,
τον Τσοχατζόπουλο, τους Βατοπεδινούς, των δομικών ομολόγων, κ.λπ., δηλαδή μεγαλοστελέχη των αριστερών προοδευτικών δυνάμεων και της λαϊκής δεξιάς, πλούτισαν με τις μίζες και τα λαδώματα, προκαλώντας την εκτόξευση του δημοσίου χρέους σε αστρονομικά επίπεδα και εξωθώντας την ελληνική κοινωνία για πολλά χρόνια στην οδύνη των μνημονίων.
Αρκετές ερευνητικές εργασίες έχουν υπολογίσει ότι τα παράνομα εισοδήματα της διαφθοράς στη χώρα μας, αντιπροσωπεύουν περίπου το 20% του ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν). Αυτό σημαίνει ότι την περίοδο 1980-2013, τα έκνομα εισοδήματα της διαφθοράς κατά μέσο όρο, εκτιμώνται σε 30 δισ. ευρώ κάθε χρόνο. Συνεπώς, την περίοδο 1980-2013, τα παράνομα εισοδήματα που δημιουργήθηκαν από άνομες πράξεις, όπως μίζες από κρατικές προμήθειες, λαδώματα από συναλλαγές στον κρατικό μηχανισμό, τρομακτικές υπερβάσεις κρατικών δαπανών, ξέπλυμα χρήματος, κ.λπ., εκτιμώνται γύρω στα 1.000 δισ. ευρώ. Από το ποσό των 1.000 δισ. ευρώ, τα 50 δισ. εκτιμάται ότι αφορά μίζες, σχετιζόμενες με τα εξοπλιστικά προγράμματα και διάφορες άνομες δραστηριότητες στα πλαίσια των λειτουργιών της εθνικής άμυνας, όπως λαθρεμπόριο καυσίμων, κ.λπ.
Τα παράνομα εισοδήματα των 1.000 δισ. ευρώ, μπήκαν στις τσέπες κάποιων πολιτικών, καρεκλοκένταυρων της εξουσίας, κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, αετονύχιδων εθνικών προμηθευτών, κ.ά. Οι μίζες και τα λαδώματα, που πήραν οι επιτήδειοι του κυκλώματος πολιτικής και επιχειρηματικής εξουσίας, επιβάρυναν υπέρμετρα τις κρατικές δαπάνες, εκτοξεύοντας το δημόσιο χρέος σε αστρονομικά επίπεδα και ρίχνοντας τουλάχιστον δύο γενιές Eλλήνων στο λάκκο των μνημονιακών λεόντων. Για παράδειγμα, οι υπερβάσεις των κρατικών δαπανών στα ολυμπιακά έργα υπολογίζονται τουλάχιστον σε 15 δισ. ευρώ, οι μίζες στα γερμανικά υποβρύχια υπερβαίνουν ίσως τα 2 δισ. ευρώ, κ.λπ., υπερβάσεις δαπανών που προκαλούν την διεύρυνση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και την αλματώδη άνοδο του δημοσίου χρέους.
Αν δεν παταχθεί στη ρίζα του το σύστημα διαφθοράς, που οι μασόνοι της εξουσίας εξύφαιναν με μεθοδικότητα μετά την μεταπολίτευση, δεν πρόκειται να μειωθούν δραστικά τα κρατικά ελλείμματα και το δημόσιο χρέος. Οι θυσίες του ελληνικού λαού θα πηγαίνουν στις τσέπες τους.        



Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

Οι Έλληνες μετανάστες στη Γερμανία.

              
 Μια στατιστική του 2012

Του Σπύρου Γκάρου

Σύμφωνα με τη γερμανική στατιστική υπηρεσία από το Βισμπάντεν, στη Γερμανία το 2012 ζούσαν και εργάζονταν συνολικά 7,2 εκατομμύρια αλλοδαποί πολίτες. Σε σύγκριση με το 2011 υπήρξε μία αύξηση, 282 800 χιλ. (+ 4,1%).

Το 80% προέρχονται από τα καινούρια μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από την κεντρική και πρώην ανατολική Ευρώπη. Αυτές οι χώρες που έγιναν μέλη το 2004 και από την 1. Μαΐου 2011 απολαμβάνουν όλα τα δικαιώματα όπως τα παλιά μέλη της Ε.Ε. την άδεια εργασίας και απεριόριστη παραμονή, είναι η Πολωνία (με + 13,6%), η Ουγγαρία (με + 29,8%), και οι μετανάστες από τη Ρουμανία (+28,8%) και τη Βουλγαρία (+ 26,5 %).

Μία μικρή αύξηση της μετανάστευσης υπήρξε και από τις Μεσογειακές χώρες, αυτές που έχουν οικονομική κρίση, όπως είναι η Ελλάδα (+ 5,1 %) και η Ισπανία (+9,1%).
Πολλοί από τους νέους μετανάστες εγκαθίστανται στην Βαυαρία (+ 65.900), ακολουθούν η Ρηνανία Βεστφαλία και η Βάδη-Βυρτεμβέργη αντίστοιχαμε (με +52 900).

Το 2011 στη Γερμανία ζούσαν 283.684 Έλληνες, από αυτούς 154.525 άντρες και 129.159 γυναίκες . Οι αριθμοί αυτοί το 2012 αυξήθηκαν. Το 2012 ήρθαν για εργασία και εγκαταστάθηκαν στη Γερμανία 12. 473 χιλ. νέοι Έλληνες. Από αυτούς 7.330 άνδρες και 5.143 γυναίκες. Οι 283.684 του 2011 αυξήθηκαν το 2012 στις 298.254.

Η οικονομική ύφεση και η μεγάλη ανεργία στην πατρίδα μας, ανάγκασε πολλούς νέους ανθρώπους να την εγκαταλείψουν και να αναζητήσουν τη μελλοντική τους αποκατάσταση στο εξωτερικό. Πολλοί ήρθαν στις χώρες της Ε.Ε. Αλλά και πολλοί άλλοι έφυγαν στην Αυστραλία και στον Καναδά, εκεί που έχουν συγγενείς. 

 Στη Γερμανία είναι τα πράγματα εύκολα για κάποιον που θέλει να μεταναστεύσει. Οι συνθήκες να έρθει για να βρει εργασία και κατοικία είναι ευνοϊκότερες. Σε αυτό βέβαια  βοηθούν οι ελληνικές κοινότητες (όσες ακόμα υπάρχουν), οι  εθνικοτοπικοί σύλλογοι, αλλά οι συγγενείς και οι φίλοι που ζουν πολλά χρόνια εδώ.
Αυτό που είναι δύσκολο, για το πρώτο χρονικό διάστημα της παραμονής τους, είναι η γερμανική γλώσσα. Ορισμένοι Δήμοι στη Γερμανία, όπως αυτός της Νυρεμβέργης, μαζί με το Συμβούλιο Αλλοδαπών, δημιούργησαν στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο νυχτερινά τμήματα για την εντατική εκμάθηση της γερμανικής γλώσσας των νέων μεταναστών. 

Το μεγάλο πρόβλημα το έχει ιδιαίτερα Πατρίδα μας. Ποιο είναι αυτό; Οι περισσότεροι νέοι που μεταναστεύουν στο εξωτερικό, δεν είναι όπως αυτοί της δεκαετίας του ΄60 ανειδίκευτοι ή βοηθητικοί εργάτες, αλλά έχουν μία ειδικότητα, την οποία απόκτησαν στις σχολές και στα πανεπιστήμια της πατρίδας.

Εννοείται, ότι η ελληνική οικονομία επένδυσε χρήματα για την εκπαίδευσή τους  να γίνουν επιστήμονες, τεχνίτες, χωρίς όμως να έχει για αυτή την επένδυση αντίκρυσμα.  Αυτά  που διδάχτηκαν στην πατρίδα τα πουλάνε σήμερα στο εξωτερικό και όταν εδώ αποκατασταθούν είναι δύσκολο να επιστρέψουν πάλι, η εμπιστοσύνη έχει χαθεί.
Με λίγα λόγια πουλάνε το δυναμικό και τις γνώσεις τους στις άλλες χώρες, εκτός της Ελλάδας. Ποιο είναι σ΄αυτήν την περίπτωση το όφελος στην οικονομία και ανάπτυξη της  χώρας μας ; Τους σπουδάζουμε τους εκπαιδεύουμε και μετά;..Τους στέλνουμε στη Γερμανία, Ευρώπη Αυστραλία να αποδώσουν εκεί αυτά που στην Ελλάδα έμαθαν... 
Με αυτή την οικονομική πολιτική και τη μεγάλη ανεργία, ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων, αδειάζουμε τη χώρα μας από το καλύτερο δυναμικό της. Πλην όμως οι πολιτικοί μας ισχυρίζονται ότι η ανάπτυξη  και η πρόοδος έρχονται σύντομα στα επόμενα χρόνια... Προσωπικά αναρωτιέμαι, ... σε ποιους αλήθεια απευθύνονται;...
Τους αριθμούς από τη μετανάστευση του 2013, που όπως είναι αναμενόμενο θα είναι και αυτοί αυξημένοι, θα τους έχουμε τον Οκτώβριο 2014.

Το πλεονέκτημα που σήμερα υπάρχει για τους νέους που έρχονται στη Γερμανία για εργασία, είναι ότι δεν αισθάνονται όπως κάποτε εμείς σαν “Γκασταρμπάϊτερ – Φιλοξενούμενοι Εργάτες” αλλά  είναι “ Ευρωπαίοι -Μετανάστες”... 

Σπύρος Γκάρος


Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

Η εκκλησία και το δράμα της πατρίδας μας.




Θέλω να πιστεύω πως οι πιο πολλοί από μας, ίσως και όλοι μας, θα έχει τύχει να ακούσουμε από τον άμβωνα κάποιου ναού έναν  ιερωμένο, ανεξαρτήτως βαθμού, να διαλαλεί και να υμνεί τον ρόλο της εκκλησιάς πάνω στη γη και να διαφημίζει την συμπαράστασή της προς τον άνθρωπο, την κοινωνία, την πολιτεία.
Οπωσδήποτε όλοι μας θα έχει τύχει να ακούσουμε για το θαυμαστό, κοινωνικό, έργο, που επιτελεί η εκκλησία και το οποίο φυσικά είναι πληρωμένο από τις δωρεές  και τις χορηγίες κάποιων και όχι από χρήματα δικά τους. Δηλαδή πραγματοποιούν ένα θεάρεστο κοινωνικό έργο όμως με χρήματα άλλων. Κάτι που θα μπορούσε να το κάμει
ο κάθε οργανισμός, ο κάθε φορέας  και σε τελική ανάλυση, ο κάθε άνθρωπος.
Παρ’ όλα αυτά θεωρώ πως είναι καθήκον μας να τους ανταποδώσουμε τα εύσημα για το έργο τους. Όπως είναι και καθήκον μας να τους υπενθυμίσουμε και τις υποχρεώσεις που έχουν προς την πατρίδα μας τώρα που αυτή η πατρίδα βρίσκεται στην πόρτα της χρεοκοπίας και απέναντι στον κίνδυνο της καταστροφής.
Είναι γνωστό σε όλους μας ότι η εκκλησία της Ελλάδας είναι κάτοχος μιας τεράστιας, μιας μυθικής θα έλεγε κανείς περιουσίας όσο και αν οι ηγέτες της αγωνίζονται να το διαψεύσουν. Πολυκατοικίες, σπίτια, καταστήματα, κέντρα διασκέδασης, ξενοδοχεία, κινηματογράφοι, θέατρα, γήπεδα, χωράφια, οικόπεδα, χτήματα και εκτάσεις απέραντες είναι μερικά από τα οικονομικά της στοιχεία. Χώρια οι οικονομικές αποταμιεύσεις και οι τραπεζικοί λογαριασμοί. Οι εκκλησιές σε καθημερινή βάση συγκεντρώνουν το χρήμα του ελληνικού λαού, που το προσφέρει στην αγάπη της εκκλησιάς του. Μιας εκκλησιάς η οποία αρνείται να βοηθήσει την πατρίδα της.
Έχει ήδη αρχίσει μια κάπως πολιτισμένη, θα έλεγα αντιπαράθεση μεταξύ Πολιτείας και εκκλησίας  Η Πολιτεία ζητά την συμπαράσταση της εκκλησίας στο τεράστιο εθνικό πρόβλημα. Της ζητά να δεχτεί μια κάποια φορολογία. Η εκκλησία αρνείται. Και αναρωτιέται κανείς. Είναι αυτή η εκκλησία που θέλει να φαίνεται, ή είναι αυτή που τολμάει να φαίνεται;
Από τα μικρά μας τα χρόνια, τα χρόνια μας τα μαθητικά, γονείς και δάσκαλοι προσπάθησαν να μας συμφιλιώσουν με την εκκλησία. Μας μίλησαν για τον Αθανάσιο Διάκο και τον Παπαφλέσσα. Μας γνώρισαν με τον Κοσμά τον Αιτωλό. Τους δοξάσαμε. Στα εφηβικά μας χρόνια γνωρίσαμε τους παπάδες της Αντίστασης. Τους χειροκροτήσαμε. Σήμερα γνωρίζουμε κάποιους άλλους ιερωμένους που προσπαθούν να μην έχουν καμιά σχέση με αυτά όλα που η θρησκεία κελεύει.
Όλοι στην Ελλάδα συμμερίζονται το δράμα της πατρίδας μας και όλοι προσπαθούν να συμβάλουν με ό,τι και όσο μπορεί ο καθ’ ένας. Αμέτρητα και συγκινητικά τα παραδείγματα. Ούτε ένα παράδειγμα όχι μόνο από την επίσημη εκκλησιά αλλά ούτε από έναν ιερωμένο.Ούτε ένας δεν βρέθηκε να πει ότι προσφέρει μια δεκάρα. Ούτε ένας δεν τόλμησε να δώσει τον μισθό που του δίνει η κατεστραμένη πατρίδα του. Ούτε ένας δεν δήλωσε λίγη συμπαράσταση στο δράμα της Ελλάδας. Δοξάστε τους. Ντροπή τους. Και όχι μόνο αυτό. Έχουν το θράσος – διότι περί θράσους πρόκειται – να βγαίνουν στα τηλεπαράθυρα για να υπερασπιστούν την αρνητική τους θέση προς την πατρίδα. Μια πατρίδα που με όλο το οικονομικό της δράμα δεν τους έχει αρνηθεί τον μισθό τους. Ντροπή που δεν έχει βρεθεί έστω και ένας ρασοφόρος οποιουδήποτε βαθμού και αξιώματος να πει.
-Κύριοι. Προσφέρω το μισθό μου. Που σε τελική ανάλυση δεν είναι δικός μου. Η πατρίδα μου τον δίνει.
Βέβαια τέτοιες ευαισθησίες δεν υπάρχουν στους ιερείς της πατρίδας μας. Γενικά δεν υπάρχουν στους ιερείς όλου του κόσμου. Οι άνθρωποι που λένε ότι έχουν τη δύναμη να συνομιλούν με το Θεό,  με τα έργα τους μας δείχνουν ότι έχουν τη δύναμη να συνομιλούν μόνο με το χρήμα. Παράδειγμα ο άλλοτε Αττικής που πήγε φυλακή για σεξοσκάνδαλα και για κλοπή 1.000.000 ευρώ.
Αν η εκκλησία μας με την κολοσσιαία περιουσία που διαθέτει είχε την ευαισθησία να βοηθήσει πατρίδα μας ο εξευτελισμός μας διεθνώς θα ήταν πολύ μικρότερος έως ανύπαρκτος.
Οι κύριοι εκπρόσωποι του Χριστού επί της γης –όπως αυτοδιαφημίζονται – θα πρέπει να γνωρίζουν ότι με την συμπεριφορά τους, έχουν ένα μεγάλο μερίδιο της ευθύνης. Και το μερίδιο αυτό μοιραία η ιστορία θα το μεταβιβάσει στις γενιές που θα έλθουν  Να δούμε ποιά θα είναι η απάντησή τους όταν ερωτηθούν.
-Εσείς Άγιοι πατέρες τι εκάματε τότε που η πατρίδα μας κινδύνευε;











Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

Δύο διαφορετικές γενιές ανθρώπων.



Αυτοί που θα φτιάξουν την Ελλάδα
Θα αφήσω για λίγο τα παλληκάρια της Ελληνικής Βουλής να απολαμβάνουν τη φαγωμάρα τους για την καρέκλα τους, για τους ψήφους τους, για το κόμμα τους και θα ασχοληθώ με κάτι που θα μας χαλάσει τον ύπνο, αν μπορούμε να κοιμηθούμε, θα μας ταράξει την ησυχία, αν έχουμε ησυχία και θα μας κάνει να επαναστατήσουμε και να θυμηθούμε τα χρόνια τα παλιά.
Τότε που πιστεύαμε πως μπορούμε να φτιάξουμε έναν κόσμο καλύτερο
Τότε που σκαρφαλώναμε  στις πλαγιές των βουνών και φωνάζαμε «στ΄άρματα, στ΄άρματα» πιστεύοντας ότι θα καταφέρουμε να φτιάξουμε έναν κόσμο καλύτερο. Τι καταφέραμε να φτιάξουμε; Απολαύστε το.
Η γενιά των 700 ευρώ πρωταγωνιστούσε στην επικαιρότητα τα τελευταία χρόνια. Νέα παιδιά με κάποιες σπουδές, με κάποια διπλώματα, με ικανότητες, που πάσχιζαν χρόνια να βρουν μια δουλιά, να απασχοληθούν κάπου και που όμως όταν τα κατάφερναν δεν μπορούσαν να σπάσουν το φράγμα των 700 ευρώ το μήνα.
Στην ουρά με την ελπίδα ενός μεροκάματου
Στη συνέχεια εμφανίστηκαν και άλλες γενιές με ακόμη μικρότερα εισοδήματα. Η γενιά των 500 των 400, η γενιά
stage η γενιά που εργάζεται με μπλοκάκι  Είναι αυτές οι στρατιές των αγωνιστών της ζωής που κατάφεραν στον 21ο αιώνα να ξαναζωντανέψουν το αλήστου μνήμης τεφτέρι του μπακάλη για να μπορέσουν να επιζήσουν. Άνθρωποι, που το διαιτολόγιό τους περιορίζεται στα απολύτως απαραίτητα και τα πιο φτηνά.
Ψάχνοντας για τα πιο φτηνά
Άνθρωποι που οι προμήθειές τους πραγματοποιούνται στις λαϊκές. Άνθρωποι που από τη ζωή τους έχουν σβύσει την λέξη διασκέδαση. Κι΄όμως συνεχίζουν να αγωνίζονται ελπίζοντας. Πιστεύουν σ΄αυτούς που τους λένε ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, ενώ αυτή έχει πεθάνει από χρόνια.. 
Πριν λίγες μέρες όμως έκαμε την εμφάνισή της και μια άλλη γενιά. Όχι πως δεν την ξέραμε. ‘Όχι πως δεν γνωρίζαμε την ύπαρξή της και τον τρόπο ζωής της. Απλούστατα οι περισσότεροι από εμάς ίσως να μην γνωρίζαμε πρόσωπα και νούμερα. Ιδού όμως που μας αποκαλύπτονται. Λέτε να είναι αλήθεια πως ήρθε η ώρα η Ελλάδα να γυρίσει σελίδα; Συγνώμη αλλά όχι. Δεν είμαι μ΄αυτούς που πιστεύουν κάτι τέτοιο. Λόγω τιμής. Όμως πιστεύω πως μέσα στους τριακόσιους της Βουλής υπάρχουν και κάποιοι που θέλουν να φτιάξουν κάτι. Αν τους αφήσουν. Έτσι αυτοί άφησαν να διαρρεύσουν επίσημα προς τα έξω κάποια ονόματα και κάποια νούμερα.
Η Εθνική Τράπεζα Ελλάδας
Και από αυτούς  μαθαίνουμε ότι ο πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας, εκτός από τον ετήσιο μισθό του που είναι 607.835 ευρώ τον χρόνο εισπράττει και 960.000 ευρώ σε bonus και stock options. Σύνολον 1.567.835 ευρώ. Ένας 700ρης θα πρέπει να ζήσει και να δουλέψει (προσοχή. Όχι να εργαστεί. Να δουλέψει !!!!!) 180 χρόνια για να εισπράξει το ίδιο ποσόν. Λέτε να τα καταφέρει; Ο πρόεδρος της ΔΕΗ εκτός από τις ετήσιες αποδοχές του των 300.000 ευρώ εισπράττει και 100.000 ως bonus  Σύνολον 400.000. Εδώ τα πράγματα είναι πιο εύκολα για τους 700ρηδες. Με πενήντα χρόνια δουλιά θα πάρουν όσα παίρνει ο κ. Διευθυντής σ΄ένα χρόνο. Κάτι είναι κι΄αυτό. Ο πρόεδρος του ΟΤΕ βρίσκεται σε αρκετά καλύτερη θέση. 580.000 ευρώ το χρόνο οι αποδοχές του. Ο 700ρης θα πρέπει να αγγίξει τα 90 εργάσιμα χρόνια για ένα τέτοιο ποσόν. Ο πρόεδρος της πάλαι ποτέ ΕΡΤ ανήκε στους .......χαμηλόμισθους. Μόνο 347.000 ευρώ το χρόνο εισέπραττε. Ο 700ρης θα πρέπει να εργαστεί .....μόνο 40 χρόνια για να εισπράξει αυτό το ποσό.
Συμφωνώ ότι οι θέσεις αυτές είναι θέσεις με πολλές και μεγάλες ευθύνες. Είναι θέσεις με υψηλές υποχρεώσεις. Όχι όμως να χρειάζονται οι άλλοι 150 χρόνια δουλιά για να βγάλουν όσα εισπράττουν αυτοί σ΄ένα χρόνο!!!
Ο κατάλογος αυτών των προσώπων, πιστέψτε με, είναι ατέλειωτος. Ενδεικτικά ανέφερα ορισμένους. Άλλωστε τι ωφελεί κι΄αν πούμε όλα τα ονόματα;

Χρόνια τώρα οι τριακόσιοι άθλιοι της Ελληνικής Βουλής μας υπόσχονται να διορθώσουν πολλά. Κι΄εμείς περιμένουμε. 

Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013

Οι Εθνικόφρονες



Αυτοί που επιμένουν να υμνούν τον φασισμό.



Ακόμη και τη σημαία μας βεβήλωσαν
Είναι δυο τρία χρόνια τώρα που κάποια ονομαζόμενη Ένωση Εθνικοφρόνων Ελληνο-Αμερικανών επιμένει να ξεθάβει μνήμες ολέθριες για την πατρίδα μας δημοσιεύοντας μια αγγελία στην Εφημερίδα με το στερεότυπο Ζήτω ο Μεταξάς Ζήτω η 4η Αυγούστου υμνούντες με τον τρόπο αυτόν την γέννηση του φασισμού στην Ελλάδα. Κι΄αυτό συμβαίνει κάθε 28η του Οκτώβρη, που εμείς οι μη εθνικόφρονες Έλληνες, κατά τη γνώμη τους, γιορτάζουμε τη μεγάλη νίκη του λαού της πατρίδας μας ενάντια στον φασισμό του Μουσολίνι και του Χίτλερ.
Ειλικρινά αναρωτιέμαι προς τι αυτή η αναφορά στον φασίστα Μεταξά και την φασιστική 4η Αυγούστου, αφού αυτή η μέρα, η 28η του Οκτώβρη,  ανήκει δικαιωματικά μόνο στο λαό της πατρίδας μας;  Στον λαό, που ενάντια στον φασισμό έγραψε σελίδες δόξας στα βουνά της Αλβανίας. Αναρωτιέμαι γιατί αυτοί οι κύριοι επιμένουν να διαχωρίζουν εαυτούς αποκαλούμενοι εθνικόφρονες. Όλα αυτά ζωντανεύουν στη μνήμη μου τη δεκαετία του 1950, τότε που οι αυτοαποκαλούμενοι εθνικόφρονες σκότωναν αυτούς, που κατά τη γνώμη τους δεν ήσαν εθνικόφρονες διότι «κάποιοι» πλήρωναν μια λίρα το κεφάλι. Δεν γνωρίζω πως μετρούσανε την εθνικοφροσύνη τους αυτοί οι κύριοι και πως την μετρούν και σήμερα. Εμείς την μετρούσαμε και τη μετράμε με το αίμα που έχουμε δώσει για την πατρίδα μας.
Ο Μεταξικός φασισμός σε όλο του το μεγαλείο
Λυπάμαι που θα χαρακτηρίσω σαν ανιστόριτους τους κυρίους αυτούς, αλλά έτσι είναι. Διότι αν είχαν μπει στον κόπο να ξεφυλλίσουν για λίγο την ιστορία της νεώτερης Ελλάδας θα μάθαιναν ότι η 4η Αυγούστου δεν προσέφερε καμμιά σελίδα δόξας στη χώρα μας. Αντίθετα έγραψε σελίδες ντροπής και αίσχους.
Αν είχαν μελετήσει λίγο την ιστορία της χώρας μας θα γνώριζαν ότι το ΟΧΙ ανήκει στον ελληνικό λαό. Μόνο που ο ήρωάς τους, ο Μεταξάς το είπε γιατί δεν μπορούσε να ανοίξει τις πόρτες της Ελλάδας στους Ιταλούς.
Ο ιδρυτής  του ελληνικού φασισμού
Να τους πω ότι ο Λίνκολν Μακ Βέϋ, Αμερικανός πρόξενος στην Αθήνα εκείνη την εποχή και γνώστης όλων των πραγμάτων, είχε εκμυστηριευτεί στον δημοσιογράφο Κώστα Σισμάνη τα εξής «Αν ο Μεταξάς έλεγε το ναι στους Ιταλούς την άλλη μέρα θα ήταν νεκρός.» Αυτά αναφέρονται στο βιβλίο του Σισμάνη,
«Ένα αποκαλυπτικό ντοκουμέντο», εκδόσεις ΛΜΝ 1982 Αθήναι.
Σήμερα, που για μια ακόμη φορά το άγριο θηρίο του φασισμού, χτυπάει απειλητικά τις πόρτες του κόσμου, σήμερα που η εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής προσπαθεί να μετατρέψει την πατρίδα μας σε μια χώρα δολοφωνιών και εγκλημάτων, σήμερα που όλοι εμείς οι παλαιοί ξαναθυμώμαστε τη φοβερή θηριωδία των κατοχικών δυνάμεων του Χίλτερ και του Μουσσολίνι στην πατρίδα μας, έχουμε υποχρέωση, αν την αγαπάμε, να λέμε ένα μεγάλο ΟΧΙ στις νέες φασιστικές απειλές που μόνο κακό θα φέρουν στον τόπο μας.
Αυτοί οι αφανείς ήρωες είπαν το ΟΧΙ
Κάθε 28η του Οκτώβρη και κάθε εθνική μας επέτειο, ας θυμώμαστε τα παιδιά του λαού που άφησαν τα χέρια τους, τα πόδια τους, τη ζωή τους στα βουνά της Αλβανίας. Γιατί αυτοί είναι οι ήρωες. Οι αθάνατοι ήρωες. Αυτοί είπαν το ΟΧΙ. Και σ΄αυτούς έχουμε υποχρέωση να φωνάζουμε ένα «Ζήτω»



Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Ποιός τους σκότωσε;



Ποιά συμφέροντα παίχτηκαν πάνω στη ζωή των δύο νέων;


Σκύβω ταπεινά το κεφάλι μπροστά στις σωρούς των δύο αθώων παιδιών, που όπου και να ανήκουν κομματικά, η αφαίρεση της ζωής τους αποτελεί ένα φοβερό έγκλημα.
Ευχή μου, να είναι τα τελευταία θύματα αυτής της τραγωδίας που ζει η πατρίδα μας.
Θα προσπαθήσω κάποιες σκέψεις μου να διατυπώσω. Κάποιες σκέψεις, που από την πρώτη στιγμή που πληροφορήθηκα αυτό το γεγονός οι σκέψεις αυτές με προβλημάτισαν.
Μπορεί όλα να δείχνουν ότι η ψυχρή εκτέλεση των δύο παιδιών και ο σοβαρός τραυματισμός ενός τρίτου είναι αποτέλεσμα μιας εκδίκησης για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον χρυσαυγίτη Γιώργη Ρουπακιά πριν έναν μήνα, όμως μπορεί να μην είναι και έτσι. Η δολοφονία των δύο παιδιών έτσι όπως έγινε έδειξε ότι δεν ήταν κάτι πρόχειρο αλλά προμελετημένο σε βάθος χρόνου. Και φυσικά όχι για τα συγκεκριμένα θύματα αλλά για όποιον θα βρισκόταν εκεί την ώρα της εκτέλεσης του σχεδίου.Διότι σίγουρα πρόκειται για σχέδιο και μάλιστα προμελετημένο και άριστα οργανωμένο.
Οι πρώτες υποψίες, σύμφωνα με τις ανακοινώσεις των ΜΜΕ αγγίζουν κάποια αντιεξουσιαστική οργάνωση και συγκεκριμένα την Σέχτα. Και τούτο λόγω του περιστρόφου Ζαστάβα που χρησιμοποιήθηκε από τον εκτελεστή. Είναι όμως τούτο ένα αδιάψευστο στοιχείο; Περίστροφα σαν κι΄αυτό υπάρχουν σε όλον τον κόσμο και εύκολο να αποκτηθούν.

Άλλωστε η οργάνωση αυτή ποτέ στο παρελθόν δεν είχε κάποιο παρόμοιο χτύπημα. Πάντοτε άλλοι ήσαν οι στόχοι της. Ούτε ποτέ στο παρελθόν είχε στοχοποιήσει την Χρυσή Αυγή. Και φυσικά θα πρέπει να αποκλεισθούν από κάθε υποψία και όλα τα πολιτικά κόμματα αφού μια τέτοια πράξη τους δεν εξυπηρετεί κανένα συμφέρον. Άλλωστε η Χρυσή Αυγή τον τελευταίο καιρό βρίσκεται στη θέση του κατηγορουμένου με βαρύτατες κατηγορίες για μια σωρεία εγκληματικών πράξεων και όλα έδειχναν πως βάδιζε, αν όχι προς το τέλος της, τουλάχιστον για έναν πολιτικό αποκλεισμό που θα την έφερνε στη δύσκολη θέση της εξαφάνισης. Και αυτός ήταν ο σκοπός όλου του πολιτικού κόσμου της Ελλάδας. Όλα αυτά οπωσδήποτε ήσαν σε γνώση των ηγετών αυτής της οργάνωσης. Και φυσικά τους απασχολούσε το θέμα της σωτηρίας της. Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι το θέμα αυτό της σωτηρίας της οργάνωσης, απασχολούσε τον Μιχαλολιάκο και την παρέα του. Να ξαναβγεί η οργάνωσή τους στην επιφάνεια. Και μάλιστα εντυπωσιακά. Με την μορφή του θύματος. Όλα τα υπόλοιπα ήταν εύκολο να γίνουν. 

Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

Η παρωδία της εθνικής μας παρέλασης.

Για μια ακόμη φορά και τούτο το χρόνο παίχτηκε ένα άσχημο παιγνίδι πάνω στο θεσμό της παρέλασης για την μεγάλη και ιστορική εθνική μας επέτειο. Για μια ακόμη φορά πρωταγωνιστές οι άθλιοι πολιτικοί της πατρίδας μας, οι οποίοι γνωρίζουν πάρα πολύ καλά πως τα αισθήματα του λαού γι΄αυτούς είναι κάτι πάρα πάνω από εχθρικά.
Ο λαός έχει κρίνει πια τα έργα τους και το μόνο που αισθάνεσαι γι΄αυτούς είναι μια μεγάλη αηδία. Και προκειμένου να εμφανιστούν και με την παρουσία τους να τιμήσουν – υποτίθεται – την παρέλαση, απαιτούν αυτή να γίνεται μόνο γι΄αυτούς. Μακρυά λοιπόν ο λαός από το μεγάλο αυτό γεγονός. Μακρυά οι γονείς από τα παιδιά τους που παρελαύνουν. Και μόλις τελειώσει η παρέλαση φυγαδεύονται σαν εγκληματίες προστατευόμενοι από την οργή του λαού. Αυτό το θλιβερό θέαμα λοιπόν οι υπεύθυνοι της πατρίδας μας επιμένουν να μας το παρουσιάζουν σαν...εθνική παρέλαση.
Βέβαια δεν είναι καλύτεροι οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι θεωρούν την παρέλαση πασαρέλα ομορφιάς.
Παράδειγμα... η  εκρηκτική δασκάλα που έκλεψε τις εντυπώσεις στην παρέλαση,” έγραφαν την άλλη μέρα στα πρωτοσέλιδα τους όλες οι εφημερίδες προβάλοντας τις φωτογραφίες αυτής την δασκάλας. . Πάλι καλά που έγδυσε μόνο την πλάτη της. Φανταστείτε τι θα γινόταν αν, λόγω της μεγάλης της αγάπης για την εθνική μας επέτειο,  αποφάσιζε μεγαλύτερες ....θυσίες.
Όμως και το παντελόνι της ταιριάζει απόλυτα στο νόημα της ημέρας.
Ακολουθώντας το παράδειγμα της δασκάλας τους οι μαθήτριες – μ΄όποιον δάσκαλο καθίσεις...- είπαν να εντυπωσιάσουν κι΄αυτές.
Και βάλθηκαν στις αποκαλύψεις. Καταλαβαίνεται τι απόλαυσαν οι επίσημοι προσκεκλημένοι της παρέλασης. Ο λαός όμως σε απόσταση και καγκελόφραγμένος.
Κορυφή όλων όσων σημάδεψαν την παρέλαση η απόφαση του περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας κ. Αποστ. Τζιτζικώστα να καλέσει στην εξέδρα και τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής.
Επικαλέστηκε τον σεβασμό του προς το  Σύνταγμα που ορίζει ότι προσκαλούνται βουλευτές των κομμάτων που εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο, ο κ. Τζιτζικώστας προσπαθεί να αποκρύψει την συμπάθειά του προς το ναζιστικό κόμμα του Μιχαλολιάκου. Το κόμμα που από την Ελληνική Βουλή και την Ελληνική Δικαιοσύνη έχει χαρακτηριστεί σαν εγκληματική οργάνωση που σκοπό είχε την κατάλυση του Δημοκρατικού Πολιτεύματος. Το κόμμα του οποίου η ηγετική ομάδα είναι προφυλακισμένη και οι υπόλοιποι βουλευτές του είναι υπόδικοι. Αυτά τα αγνόησε ο κ. Τζιτζικώστας και αυτό τον χαρακτηρίζει.
Ας ελπίσουμε ότι του χρόνου η πατρίδα μας θα αποφασίσει να κάμει μια εθνική ελληνική παρέλαση αλλοιώς ας την καταργήσουν.


Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Αμφίπνευστοι ιερωμένοι ή ραγιάδες βολεμένοι;

του Ηλία Σιαμέλα


«Κι έλεγε ο Ιησούς στο πλήθος. Όταν βλέπετε σύννεφο
να σηκώνεται στη δύση, λέτε αμέσως ότι έρχεται
βροχή κι έτσι και γίνεται. Κι όταν φυσήξει νοτιάς,
λέτε ότι έρχεται λάβρα κι έρχεται.
Υποκριτές, ξέρετε να διαβάζετε την όψη  τ’ ουρανού
και της γης και πώς δεν ξέρετε ν’ αναγνωρίζετε τους
σημερινούς καιρούς; Και πώς οι
ίδιοι εσείς δεν κρίνετε ποιο είναι το δίκαιο;…»
Απ’ το κατά Λουκά Ευαγγέλιο*

Τούτη η χώρα θα μας τρελάνει. Η προδοσία όλο και πιο πολύ βαθαίνει. Από ποιον να προφυλαχτούμε και σε ποιον να καταφύγουμε. Όλα είναι μια απάτη και μια ασύγγνωστη αυταπάτη.
Οι ιερωμένοι πλέον δεν ευλογούν το λεγόμενο ποίμνιό τους , το προκαλούν. Δεν ήταν η πρώτη φορά που πήγα στην εκκλησία. Δεν άκουσα για πρώτη φορά τον ιερέα να απευθύνει τις δεήσεις του «Υπέρ του ευσεβούς ημών Έθνους και πάσης Αρχής και Εξουσίας εν αυτώ…». Τούτη τη φορά όμως αναστατώθηκα και διαβολίστηκα. Οι καιροί έχουν αλλάξει. Το καθεστώς που έχει επιβληθεί είναι σκληρό κι απάνθρωπο. Είναι δυνατόν, είπα μέσα μου, εγώ και όλο το εκκλησίασμα να προσευχόμαστε για την μακροημέρευση μιας ναζιστικής και βάναυσης μνημονιακής εξουσίας; Είναι δυνατόν να αναπέμπουμε ευχές για δοσίλογους και εγκληματίες; Είναι δυνατόν να προσευχόμαστε για τις φορολογικές Αρχές της κατεχόμενης χώρας μας, την ώρα που με μεθόδους ναζιστικής έμπνευσης, ποντικοτρώνε με ανικανοποίητη μνησικακία, όποιο περιουσιακό στοιχείο έχει απομείνει στο δύσμοιρο Έλληνα; Να προσευχόμαστε για τις Αστυνομικές Αρχές, που με περίσσια μοχθηρία, κακοποιούν και πνίγουν με χημικά και δηλητήρια, κάθε συγκέντρωση, και κάθε απλή διαμαρτυρία;
Όσο σκεφτόμουν και τόσο διαβολιζόμουν! Έφερα στο νου μου τους χιλιάδες συνανθρώπους μας που αυτοκτόνησαν. Ανακάλεσα όλες αυτές τις ψυχές που δολοφονήθηκαν από δοσίλογους εξουσιαστές. Σκέφτηκα τις τελετές των μνημόσυνων των δολοφονημένων , απ’ όπου θα έπρεπε ν’ ακούγονται κατάρες για όλους αυτούς που οδήγησαν και οδηγούν τη χώρα και τους πολίτες της στον αφανισμό και στην εξόντωση. Μα αντί για κατάρες ν’ ακούγεται η φωνή του ιερέα να ευλογεί εγκληματίες και να τους καθαγιάζει!
Μα είναι δυνατόν, να υπάρχει μια τέτοια διπροσωπία; Από τη μια να αναπέμπουν ευχές υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των θυμάτων, ενώ κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας να απευθύνουν ευχές για μακροημέρευση των αδίστακτων θυτών και να προκαλούν έτσι αδιάντροπα κάθε νοήμονα πιστό, αλλά και τους συγγενείς των θυμάτων;
Τελικά ποιοι είναι αυτοί οι δεσποτάδες; Είναι αμφίπνευστοι**, για όλες τις χρήσεις, ιερωμένοι ή ραγιάδες βολεμένοι; Με ποιους τελικά αυτή τη στιγμή είναι; Με το λαό ή με τους δολοφόνους του; Με τον Ιησού, με το μαμωνά ή και με τους δύο;
Στεκόμουν για ώρα εκεί, στη μέση περίπου της εκκλησίας, όρθιος, ανάμεσα σε φλόγες κεριών και καπνούς θυμιαμάτων, ν’ ανακυκλώνω το θυμό μου, να προσπαθώ να κρύψω την πετρένια όψη μου. Κάποιοι δίπλα μου κάνανε το σταυρό τους. Μια γριούλα πιο πέρα γονάτισε και προσευχόταν. Όλοι ήσαν ήρεμοι. Βουβά ποίμνια στο δρόμο προς τον ύψιστο και τη θυσία…
Αυτά έβλεπα και ντρεπόμουν. Αυτά σκεφτόμουν και λυπόμουν. Λυπόμουν για όλους μας και πρώτα για τον εαυτό μου, που δεν έβρισκα το θάρρος να διακόψω τη λειτουργία και να πω, «Τι λες παπά μου; Ποιους ευλογείς και για ποιους προσεύχεσαι»;
Γύρισα εξουθενωμένος στο σπίτι μου, πήγα στη βιβλιοθήκη και τράβηξα στην τύχη ένα βιβλίο. Ήταν το συνταρακτικό «Ημερολόγιο» του Γάλλου φιλέλληνα Ροζέ Μιλλιέξ. Εκεί ανάμεσα στα άλλα διάβασα:  «13 Μαρτίου 1941. Οι ναζί σκυλιάσανε με το γράμμα του Βλάχου***. Πως τόλμησε ένας «δημοσιογραφάκος» να γράψει στον μεγάλο Καγκελάριο, στο είδωλό τους, στον ημίθεό τους!».
Και νάμαι κι εγώ μπροστά στο δίλημμα. Να γράψω για τους άγιους δεσποτάδες; Θα πέσουν επάνω μου να με φάνε, γιατί δε σεβάστηκα, θα πούνε, τη θρησκεία, τα ιερά και τα όσια του λαού , ότι μπερδεύω την πολιτική με τη θρησκεία και τόσα άλλα.
Εκεί στο κρίσιμο σημείο της πάλης με τη συνείδησή μου, άκουσα την είδηση της αυτοκτονίας μιας νεαρής κοπέλας που απολύθηκε πρόσφατα από τη ΕΤ3. Σκέφτηκα ότι όταν σε σαράντα περίπου μέρες οι δικοί της θα τελέσουν το μνημόσυνό της, θ’ ακουστεί και πάλι η περίφημη ευχή «υπέρ του ευσεβούς ημών έθνους και πάσης Αρχής και Εξουσίας εν αυτώ, του κυρίου δεηθώμεν…». Αλλά αυτή η εξουσία για την οποία προσευχόμαστε δεν είναι μια αφηρημένη έννοια. Είναι η σημερινή εξουσία, με πρώτο Εξουσιάρχη και Εκτελεστή το Σαμαρά και την Εγκληματική Μνημονιακή Συμμορία που τον ακολουθεί και τον κατευθύνει.
Αυτό, οι δεσποτάδες  δεν το βλέπουν; Η κατοχή της πατρίδας μας δεν τους αγγίζει; Τα βαριά χνότα του 4ου Ράιχ δεν τους μουσκεύουν τα ράσα και δεν τους τρυπάνε τα κόκκαλα; Τον απλό λαό που πεθαίνει καθημερινά στα ικριώματα δεν τον ακούνε; Πότε επί τέλους θα μάθουν να σέβονται τον κόσμο που τους συντηρεί και τους πιστεύει; Ως πότε η ελλαδική εκκλησία θα ταυτίζεται με το άρρωστο πνεύμα και τις επιλογές μιας φριχτής εξουσίας;  Ως πότε οι ιερωμένοι μας θα εμφανίζονται μέσα στις εκκλησίες σαν ζωντανά πτώματα, αναμασώντας ευχές παρωχημένες, ενώ απ’ έξω σφαγιάζεται ένας ολόκληρος λαός;